Schronisko PTTK na Turbaczu

Schronisko PTTK na Turbaczu – schronisko turystyczne położone poniżej szczytu Turbacza w Gorcach, tuż przy granicy z Gorczańskim Parkiem Narodowym.

Schronisko PTTK na Turbaczu – schronisko turystyczne położone poniżej szczytu Turbacza w Gorcach, tuż przy granicy z Gorczańskim Parkiem Narodowym.

Historia

Pierwsze schronisko na Turbaczu wybudowało w 1925 r. Polskie Towarzystwo Tatrzańskie (oddział „Gorce”) na polanie Wisielakówka. Służyło turystom tylko do 17 grudnia 1933 r., kiedy to podpalili go nieznani sprawcy, najprawdopodobniej kłusownicy, uważający, że turystyka szkodzi ich interesom. PTT rozpoczął budowę drugiego schroniska w górnym skraju Hali Długiej, prace przerwał wybuch II wojny światowej. Część budynku oraz tymczasowy barak funkcjonowały jednak – głównymi odwiedzającymi nie byli nieliczni podczas wojny turyści, lecz partyzanci Konfederacji Tatrzańskiej, a później AK, którzy mieli tutaj swój punkt kontaktowy. W lipcu 1943 roku podczas dużej obławy Niemcy zajęli schronisko, zmuszając partyzantów do ewakuacji na polanę Stawieniec pod Kudłoniem. W listopadzie 1943 schronisko spłonęło – zniszczyli je Niemcy, którzy chcieli w ten sposób pozbawić wroga zaplecza do akcji dywersyjnych, albo sami partyzanci, chcąc zapobiec rozlokowaniu niemieckich patroli w budynku.

Budowę trzeciego, obecnie istniejącego schroniska ukończono w 1958 r., a w 1990 r. zmodernizowano je.

Opis schroniska

Schronisko znajduje się na wysokości 1283 m n.p.m. na skraju polany Wolnica, wchodzącej w skład Hali Długiej. Jest to okazały kamienny budynek o dwóch prostopadłych skrzydłach z arkadowym wejściem i strzelistym dachem z mansardami, kryty gontem.

Oferuje 110 miejsc noclegowych w pokojach 2-, 3-, 4-, 6- i wieloosobowych, a także 3-pokojowy apartament z łazienką, kuchnią i kompletnym wyposażeniem. W schronisku jest świetlica z telewizorem i kominkiem, jadalnia oferująca całodzienne wyżywienie, kawiarnia, stół pingpongowy, przechowalnia nart.

Schronisko nastawione jest nie tylko na obsługę indywidualnych turystów, ale również wycieczek szkolnych i obozów pobytowych dla młodzieży, wczasów rodzinnych, sympozjów, zjazdów i szkoleń oraz imprez sylwestrowych.

Otoczenie schroniska

Obok schroniska (niewielki, drewniany budynek w lesie) – otwarte w 1980 roku Muzeum Kultury i Turystyki Górskiej PTTK eksponujące dzieje turystyki w Gorcach, historię schroniska na Turbaczu, opis działalności ruchu oporu podczas II wojny światowej oraz postać Władysława Orkana. W schronisku znajduje się całoroczna stacja ratunkowa Grupy Podhalańskiej GOPR. Na Hali Długiej, na której prowadzony jest kulturowy wypas owiec, funkcjonuje sezonowa bacówka. Obok schroniska pole namiotowe.

Przed schroniskiem największy w Gorcach węzeł szlaków turystycznych (co wiąże się ze zwornikowym charakterem masywu Turbacza). Oprócz szlaków turystyki pieszej istnieją tu szlaki turystyki rowerowej, konnej i ścieżki dydaktyczne.

Z tarasu przed wejściem do schroniska roztacza się piękna panorama Pienin i Tatr nad pagórami Podhala – od Tatr Bielskich z Hawraniem przez Tatry Wysokie z Łomnicą, Gerlachem, Wysoką i Świnicą po Tatry Zachodnie z Kasprowym Wierchem, Bystrą i Banówką.

W zimie na Hali Długiej funkcjonuje wyciąg narciarski o długości 300 m. Wytyczone są też trasy do uprawiania narciarstwa biegowego.

Szlaki turystyki pieszej

– czerwony Główny Szlak Beskidzki przez Przełęcz Knurowską i Pasmo Lubania do Krościenka

– czerwony Główny Szlak Beskidzki przez wierzchołek Turbacza, Obidowiec, Stare Wierchy, Jaworzynę Ponicką i Maciejową do Rabki-Zdroju

– niebieski przez Bukowinę Waksmundzką do Łopusznej

– niebieski przez Czoło Turbacza, Suchy Groń do Poręby Wielkiej (Koninki)

– zielony przez Czoło Turbacza, Wierch Spalone i Turbaczyk, obok Orkanówki do Niedźwiedzia

– zielony przez Bukowinę Waksmundzką do Kowańca w Nowym Targu

– żółty przez Czoło Turbacza, przełęcz Borek, Kudłoń i Gorc Troszacki do Lubomierza

– żółty przez Bukowinę Miejską do Kowańca w Nowym Targu