Rezerwat Buki nad Jeziorem Lutomskim

Rezerwat przyrody Buki nad Jeziorem Lutomskim – leśny rezerwat przyrody położony w gminie Sieraków, powiecie międzychodzkim (województwo wielkopolskie). Znajduje się pośrodku zachodniego brzegu Jez. Lutomskiego i jest zwany popularnie „Buczyną Lutomską”, w obrębie sołectwa Grobia.

Został utworzony 10.10.1958 roku w celu ochrony, najlepiej zachowanego w tej części kraju, lasu bukowego.

Rezerwat obejmuje wąski pas zachodniego brzegu Jez. Lutomskiego o długości 3,5 km i zajmuje powierzchnię 55,17 ha. Stromą krawędź wysoczyzny morenowej, opadającej do rynny jeziornej i ponacinanej licznymi jarami, porasta drzewostan bukowy w wieku ok. 300 lat. Najstarsze okazy są pomnikami przyrody. Obszar rezerwatu porastają także następujące zespoły roślinne: łęg olchowo-jesionowy, łęg wiązowy oraz grąd zachodniopolski. W południowej części rezerwatu, znajduje się jedno z nielicznych w Wielkopolsce, stanowisk Skrzypu olbrzymiego.

Cały obszar rezerwatu zachował charakter dzikiego i pierwotnego ostępu. Fauna reprezentowana jest przez wiele ciekawych gatunków pareczników, równonogów, pajęczaków, owadów, ślimaków, ptaków i ssaków. Niektóre z nich są objęte ochroną gatunkową. Na terenie rezerwatu stwierdzono ostatnie stanowisko popielicy na terenie Wielkopolski.

Rezerwat objęty jest ochroną ścisłą i częściową.

Rezerwat przyrody Buki nad Jeziorem Lutomskim – leśny rezerwat przyrody położony w gminie Sieraków, powiecie międzychodzkim (województwo wielkopolskie). Znajduje się pośrodku zachodniego brzegu Jez. Lutomskiego i jest zwany popularnie „Buczyną Lutomską”, w obrębie sołectwa Grobia.

Został utworzony 10.10.1958 roku w celu ochrony, najlepiej zachowanego w tej części kraju, lasu bukowego.

Rezerwat obejmuje wąski pas zachodniego brzegu Jez. Lutomskiego o długości 3,5 km i zajmuje powierzchnię 55,17 ha. Stromą krawędź wysoczyzny morenowej, opadającej do rynny jeziornej i ponacinanej licznymi jarami, porasta drzewostan bukowy w wieku ok. 300 lat. Najstarsze okazy są pomnikami przyrody. Obszar rezerwatu porastają także następujące zespoły roślinne: łęg olchowo-jesionowy, łęg wiązowy oraz grąd zachodniopolski. W południowej części rezerwatu, znajduje się jedno z nielicznych w Wielkopolsce, stanowisk Skrzypu olbrzymiego.

Cały obszar rezerwatu zachował charakter dzikiego i pierwotnego ostępu. Fauna reprezentowana jest przez wiele ciekawych gatunków pareczników, równonogów, pajęczaków, owadów, ślimaków, ptaków i ssaków. Niektóre z nich są objęte ochroną gatunkową. Na terenie rezerwatu stwierdzono ostatnie stanowisko popielicy na terenie Wielkopolski.

Rezerwat objęty jest ochroną ścisłą i częściową.

Podstawa prawna

• Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10 października 1958 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1958 r. Nr 92, Poz. 508)
• Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dn. 4.10.2001 r. w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dn. 31.12.1998 r.

Aspekt turystyczny

W Strategii Rozwoju Turystyki w województwie wielkopolskim, „Buczyna Lutomska” wymieniona została jako jeden z najciekawszych rezerwatów regionu.