Park im. Stanisława Moniuszki w Łodzi (dawniej Park Kolejowy lub też Ogród Kolejowy; w języku jidysz nazywany Koligurtn) – park znajduje się w obrębie ulic o nazwach: Składowa, Kilińskiego, Narutowicza, Polskiej Organizacji Wojskowej. Utworzony w 1874 roku, powierzchnia całkowita 2,3 ha.
Park został utworzony z myślą o ludziach korzystających z dworca kolejowego, którego gmach wzniesiono w 1868 roku. Na terenie dzisiejszego parku mieścił się las, zaistniała konieczność wybudowania ścieżek doprowadzających do dworca. Pierwsze plany parku kolejowego wykonał architekt miejski Hilary Majewski. W 1874 roku powstało miejsce, gdzie podróżni mogli odpoczywać po przebytej drodze, Park Kolejowy. Był to drugi park w Łodzi (pierwszym był park "Źródliska").
W parku zasadzono sosny, świerki, brzozy, klony, kasztany, lipy, topole i wierzby płaczące – część z nich rośnie w parku do dziś. Na środku parku umiejscowiono plac z ozdobnym klombem. Park był przebudowywany w latach 30. XX wieku. W 1884 roku w parku została wzniesiona katedra prawosławna pw. św. Aleksandra Newskiego. Park zaczęto nieoficjalnie nazywać parkiem Aleksandryjskim.
W latach 60. XX wieku park został przemianowany na Park im. Stanisława Moniuszki, kompozytora Prząśniczki – hejnału Łodzi. W parku stoi pomnik – popiersie Stanisława Moniuszki, patrona parku, ufundowany w 1963 roku przez mieszkańców Łodzi. Autorami rzeźby są łódzcy plastycy Elwira i Jerzy Mazurczyk. Pomnik początkowo stał tyłem do ulicy Narutowicza, w 1970 obrócono go na prośbę mieszkańców. Centrum parku tworzą wraz z pomnikiem trzy klomby (dwa z różami).
W parku znajduje się pomnik przyrody: buk pospolity. W latach 1994–1995 park został częściowo ogrodzony niskim murkiem. W 2000 r. przeprowadzono specjalistyczną pielęgnację najstarszych drzew w tym parku. W 2006 roku ujawniono plany przebudowy centrum Łodzi, wg których park im. Moniuszki ma przestać istnieć na 7 lat i zostać odtworzony ponownie. | 
