” | Park Izabeli i Jarogniewa Drwęskich (dawniej: Park Lubuski) - zabytkowy park w Poznaniu, zlokalizowany w kwartale ulic: Królowej Jadwigi - Górna Wilda - Niedziałkowskiego - Topolowa - Wierzbięcice (północna Wilda).
Park ma powierzchnię 4,54 ha i powstał w 1959 z przekształcenia dawnego cmentarza ewangelickiej parafii św. Pawła, pochodzącego z 1865. Częściowo tereny te miały charakter parkowy (poza cmentarzem) już od 1912. Park ozdobiony jest małą architekturą, charakterystyczną dla założeń parkowych lat 50. XX w. Interesująca jest zwłaszcza organizacja skarpy od ul. Królowej Jadwigi - najbardziej charakterystyczny element parku. Zimą jest to popularne miejsce zjazdów na sankach. W parku rośnie wiele starych, okazałych drzew. Od strony zachodniej stoi Pomnik Powstańców Wielkopolskich. W pobliżu znajdują się: dworzec PKS, Andersia Tower, Stary Browar, Budynek Spar- und Bauverein, Izba Rzemieślnicza, Dom Żołnierza oraz dawne Leprozorium św. Łazarza. Niezrealizowanym, kontrowersyjnym projektem dla parku była tzw. Kurtyna Kozakiewicza.
Nazwa parku upamiętnia pierwszego po odzyskaniu niepodległości prezydenta Poznania - Jarogniewa Drwęskiego (1918-1921) oraz jego małżonkę. Park położony jest na terenie dawnego Bastionu Grolman, będącego częścią Twierdzy Poznań. Kontynuacją ciągu parkowego na północ jest Park Karola Marcinkowskiego. |
