Kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika

Kościół św. Stanisława BM – kościół filialny w Dzisnej.

Jest jednym z najstarszych kościołów ryglowych na terenie Pomorza Zachodniego. We wnętrzu unikatowe, siedemnastowieczne polichromie będące przykładem sztuki ludowej tych terenów. W literaturze obiekt określany jest jako „niezwykle cenny zabytek” lub nawet jako „najcenniejszy drewniany obiekt na Pomorzu Zachodnim”.

Kościół św. Stanisława BM – kościół filialny w Dzisnej.

Jest jednym z najstarszych kościołów ryglowych na terenie Pomorza Zachodniego. We wnętrzu unikatowe, siedemnastowieczne polichromie będące przykładem sztuki ludowej tych terenów. W literaturze obiekt określany jest jako „niezwykle cenny zabytek” lub nawet jako „najcenniejszy drewniany obiekt na Pomorzu Zachodnim”.

Historia

Kościół powstał pod koniec XVI wieku (najprawdopodobniej w 1591 – taka data znajdowała się na witrażach herbowych w oknach świątyni). Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1595. Około 1673 kościół wzbogacił się o ryglową wieżę (została ona rozebrana w 1906). Zachowane do dnia dzisiejszego wyposażenie pochodzi z XVII wieku.

Fundatorem kościoła był ród Köllerów, którzy władali wsią do 1920. Po zmianie właściciela pojawił się wśród mieszkańców wsi pomysł zburzenia dotychczasowego kościoła i postawieniu na jego miejscu nowej, murowanej świątyni, co podnieść miało prestiż miejscowości. W dzieło obrony kościoła zaangażował się ówczesny konserwator zabytków prowincji Pomorze – dr Frantz Balke. Dzięki jego staraniom odstąpiono od planów rozbiórki, a w 1928 kościół został poddany pracom konserwatorskim.

W czasie II wojny światowej świątynia nie ucierpiała. W okresie powojennym była wykorzystywana jako owczarnia. 18 czerwca 1954 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 21. W 1976 budynek powrócił do pełnienia funkcji sakralnych. Wstępny remont kościoła przeprowadzono w latach 1978–1981. Remont kapitalny miał miejsce w latach 1993–1995. Zakres prac obejmował m.in dobudowanie drewnianej wieży oraz zrekonstruowanie ołtarza głównego i oszklenia witrażowego.

Wyposażenie

• Polichromie stropu. Płaską powierzchnię stropu oraz ustawione skośnie fasety pokrywają malowidła wykonane przez Michaela Wurma w XVII w. Strop ozdobiony został motywami roślinnymi, pomiędzy którymi umieszczone zostały twarze aniołów. Na fasetach umieszczono sceny ze Starego i Nowego Testamentu: Stworzenie Świata, Stworzenie Ewy, Grzech Pierworodny, Wygnanie z Raju, Narodzenie Chrystusa, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie i Sąd Ostateczny. Wygląd wielu przedstawionych postaci jest wzorowany na ówczesnych strojach żołnierzy i dostojników szwedzkich, którzy panowali wówczas na Pomorzu Zachodnim. Całość – pełna uproszczeń i naiwności jest typowym przykładem sztuki ludowej.
• Empora z balustradą ozdobioną wizerunkami 12 apostołów
• Ołtarz barokowy z 1607, zwieńczenie ołtarza wykonano w 1682
• Ambona z 1650