Kościół św. Katarzyny

0

Kościół św. Katarzyny w Goleniowie, dawny kościół farny, wybudowany w XV wieku w stylu gotyckim na fundamentach kościoła romańskiego, najokazalsza świątynia i zabytek Goleniowa, od 1534 roku protestancki, po II wojnie światowej zniszczony, odbudowany w latach 1957-1959, obecnie podlega parafii przy ul. Jana Pawła II prowadzonej przez księży Chrystusowców. Jego patronką jest św. Katarzyna Aleksandryjska z Egiptu.

Kościół złożony jest z trzynawowego, halowego korpusu, wspartego na czterech gładkich ośmiobocznych filarach, wydłużonego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, kwadratowej w rzucie wieży oraz 2 kaplic.

Czytaj dalej

Kościół św. Katarzyny w Goleniowie, dawny kościół farny, wybudowany w XV wieku w stylu gotyckim na fundamentach kościoła romańskiego, najokazalsza świątynia i zabytek Goleniowa, od 1534 roku protestancki, po II wojnie światowej zniszczony, odbudowany w latach 1957-1959, obecnie podlega parafii przy ul. Jana Pawła II prowadzonej przez księży Chrystusowców. Jego patronką jest św. Katarzyna Aleksandryjska z Egiptu.

Kościół złożony jest z trzynawowego, halowego korpusu, wspartego na czterech gładkich ośmiobocznych filarach, wydłużonego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, kwadratowej w rzucie wieży oraz 2 kaplic.

Historia kościoła

Kościół wznoszony był w dwóch fazach budowlanych:

  • początek XV wieku – wybudowano trójnawową halę z prezbiterium, wieżą oraz zakrystię
  • II połowa XV wieku – nadbudowa I piętra nad zakrystią, budowa kruchty oraz dwóch kaplic po obu stronach wieży i kaplicy po północnej stronie korpusu nawowego

Trzy główne człony budowli (prezbiterium, korpus nawowy i wieża) wykonane zostały z cegły w wiązaniu wendyjskim. Kościół wielokrotnie przebudowywano. W wyniku pożaru w 1686 r. uległ zniszczeniu średniowieczny wystrój świątyni oraz dokumenty dotyczące historii kościoła, co uniemożliwiło rekonstrukcję w czasie odbudowy, przez co zastosowano ówcześnie panujące trendy. Jedynym elementem architektonicznym zachowanym od czasów średniowiecza jest ostrołukowy portal w zachodniej elewacji wieży. Nowo wybudowana wieża była niższa, okna węższe i krótsze, arkady wejściowe do kaplic zmienione z ostrołukowych na półkoliste. W takiej formie kościół istniał do XVIII wieku. W latach 1865-1867 wykonano niemal 100% neogotyckich detali architektonicznych (wejścia, okna, sklepienia, szczyty kaplic). W roku 1892 wykonano nowe neogotyckie zwieńczenia wieży w postaci czterech narożnych wieżyczek i trójkątnych szczycików. W takiej postaci świątynia przetrwała do 1945 r., gdy została częściowo zburzona i spalona w wyniku działań wojennych. Po 12 latach kościół został odgruzowany i odbudowany w stanie przed II wojny światowej. W roku 1961 kościół został poświęcony przez ks. biskupa Ignacego Jeża. W latach 1962-1964 prowadzono prace restauratorskie przy wieży, zaś wykończenie wnętrza ukończono w roku 1967.

Do roku 1895 przy kościele istniał średniowieczny cmentarz. Został on zamknięty w roku 1865, zaś trzydzieści lat później został splantowany i wybrukowany kamieniem polnym.

Kościół obecnie

Obecny wystrój wnętrza świątyni jest odtworzeniem planów XIX-wiecznej regotyzacji. W prezbiterium znajduje się ołtarz w formie tryptyku z postaciami: xx, xx, xx, wykonany przez artystę Stanisława Szulca. Witraże w czterech ostrołukowych oknach przedstawiają (od lewej): św. Maksymiliana Kolbe, Chrystusa Króla oraz świętych: Jadwigę, Wojciecha i Stanisława, Jana Pawła II oraz ostatni: św. Katarzynę. Kaplice znajdujące się w kościele poświęcone są: zmarłym, Augustowi Hlondowi, Świętej Rodzinie, Matce Boskiej Nieustającej Pomocy. W kolejnej z kaplic, którą zdobi witraż przedstawiający chrzest Jezusa w Jordanie, znajduje się chrzcielnica. Przy wejściu głównym można zobaczyć zdjęty z wieży kościelnej dzwon, natomiast w pobliżu nawy bocznej znajdują się relikwie św. Faustyny Kowalskiej.

Ważne daty z historii kościoła

  • 1529 – spalenie wieży kościoła podczas pożaru miasta;
  • 1534 – kościół katolicki staje się kościołem protestanckim;
  • 1589-1686 – kolejne pożary;
  • 1701 – ukończenie odbudowy kościoła;
  • 1828 – odbudowa nowej wieży;
  • 1836 – nowy chór organowy na miejscu pierwotnego tzw. chóru Młynarskiego
  • 1865-1867 – regotyzacja kościoła;
  • 1829 – nowa gotycka wieża;
  • 1885 – założenie centralnego ogrzewania;
  • 1903 – nowe witraże oraz oświetlenie elektryczne;
  • 1945 – zniszczenie kościoła, objęcie duszpasterstwa przez Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej;
  • 1957-1959 – odbudowa kościoła po zniszczeniach wojennych;
  • 1960 – poświęcenie prezbiterium;
  • 1961 – konsekracja kościoła, kościół ponownie staje się kościołem katolickim;
  • 1989 – regotyzacja kościoła;
  • 1996 – poświęcenie nowego ołtarza głównego.

Proboszczowie parafii

  • 1945 – 1953 – ks. Franciszek Włodarczyk TChr
  • 1953 – 1957 – ks. Henryk Kulikowski TChr
  • 1957 – 1960 – ks. Seweryn Wieczorek TChr
  • 1960 – 1970 – ks. Jan Ładniak TChr
  • 1970 – 1978 – ks. Józef Kamiński TChr
  • 1978 – 1987 – ks. Włodzimierz Kowalski TChr
  • 1987 – 1996 – ks. Marian Koniewski TChr
  • 1996 – 2001 – ks. Wojciech Necel TChr
  • 2001 – 2010 - ks. Krzysztof Rytwiński TChr
  • od 2010 – ks. Rafał Hoczek TChr

Kościół św. Katarzyny - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.