Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Kościół Wniebowzięcia NMP w Brodach – barokowy kościół rzymskokatolicki bernardynów, popularnie zwany Grobkiem. Jest to jeden z obiektów sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. Przez wieki istniał tu dom filialny (do dziś zwany potocznie rezydencją), w którym mieszkali bracia bernardyni zajmując się opieką nad miejscami świętymi i pielgrzymami. W 1986 r. przy świątyni został utworzony ośrodek duszpasterski, przekształcony w 1992 r. w parafię. Rezydencja posiada status zakonnego domu filialnego zależnego od Klasztoru Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej.

1. ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie (pol.). 30 września 2014.

Kościół Wniebowzięcia NMP w Brodach – barokowy kościół rzymskokatolicki bernardynów, popularnie zwany Grobkiem. Jest to jeden z obiektów sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. Przez wieki istniał tu dom filialny (do dziś zwany potocznie rezydencją), w którym mieszkali bracia bernardyni zajmując się opieką nad miejscami świętymi i pielgrzymami. W 1986 r. przy świątyni został utworzony ośrodek duszpasterski, przekształcony w 1992 r. w parafię. Rezydencja posiada status zakonnego domu filialnego zależnego od Klasztoru Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Historia

W 1611 roku Mikołaj Zebrzydowski wybudował małą kaplicę Grobu Matki Boskiej, której nadano kształt sarkofagu. Miała ona jedne, niskie drzwi i jedno małe okno. Wewnątrz kaplicy postawiono mały ołtarzyk z leżącą w trumnie figurką Matki Boskiej. W 1615 roku zaczęto wznosić nad tą małą kaplicą duży kościół. Mury wyciągnięto do połowy planowanej wysokości kościoła. Śmierć Mikołaja Zebrzydowskiego w 1620 roku, a pewnie wadliwe założenie fundamentów na moczarowatym terenie, spowodowały przerwę w budowie. Kontynuację budowy kościoła podjął Jan Zebrzydowski, syn Mikołaja Zebrzydowskiego. Zaczęto od wzmocnienia fundamentów sześcioma masywnymi skarpami, wykonanymi z ciosu. Dopiero po tym zabiegu kontynuowano dalsze prace budowlane.

Kościół powstał na rzucie wydłużonego prostokąta z półkolista absydą od strony wschodniej i półeliptyczną kruchtą od strony zachodniej. Świątynia nosi cechy baroku i należy do najpiękniejszych obiektów sakralnych w Kalwarii. W 7 września 1642 roku, konsekrował kościół bp Tomasz Oborski.

W latach 1754 - 57, 1759 - 63, gdy przełożonym w Kalwarii był o. Jan Kapistran Połaniecki, odrestaurowano kaplicę Grobu Matki Bożej, nad którą, w górnym kościele, postawiono nowy ołtarz. W latach 1793 - 1816, 1819 - 22, gdy gwardianem był o. Gaudenty Tynel, położono w nawie posadzkę marmurową i wykonano marmurowe schody do kościoła górnego oraz sprawiono nowe organy. Przed fasadą kościoła ustawiono na kamiennych cokołach posągi dwunastu Apostołów. Między cokołami, w miejsce dawnego muru, wprawiono żelazne sztachety. Resztę muru okalającego kościół zostawiono.

O. Stefan Podworski, rezydent przy kościele Grobu Matki Bożej, przed zbliżającym się jubileuszem trzystulecia tego kościoła,w roku 1909 przeprowadził jego gruntowy remont. Usunięto mur okalający kościół, który zastąpiono ogrodzeniem z metalowych sztachet. Przed wejściem na dziedziniec świątyni, na zboczu, wzniesiono mur oporowy, a w nim zbudowano grotę Matki Boskiej z Lourdes, którą poświęcił 15 sierpnia 1911 roku uczestniczący w uroczystościach jubileuszowych sufragan krakowski bp Anatol Nowak.

Od północnej strony świątyni, została zbudowana drewniana rezydencja z kilkoma pomieszczeniami dla zakonników. Prawdopodobnie zbudował ją Jan Zebrzydowski albo jego syn Michał. Na początku XIX wieku, O. Gaudenty Tynel, w miejsce drewnianej rezydencji, zbudował murowaną. O. Stefan Podworski w roku 1902 nadbudował na nią piętro. Po roku 1980 w miejscu domu gospodarczego, zbudowano nowy budynek, w którym na parterze są pomieszczenia gospodarcze oraz salka katechetyczna, a na piętrzę refektarz.

Dnia 6 stycznia 1986 roku, dekretem kard. Franciszka Macharskiego przy kościele został erygowany Ośrodek Duszpasterski. Jego prowadzenie powierzono o. Ewarystowi Tomali, którego mianowano wikariuszem parafialnym parafii Zebrzydowice. Został on przekształcony w samodzielną parafię 22 listopada 1992 roku.