Klasztor paulinów

Klasztor Ojców Paulinów w Wieruszowie – mieści się w powiecie wieruszowskim, w woj. łódzkim. Początki istnienia klasztoru związane są z 1401 r., 1864 r. klasztor został opuszczony, Paulini wrócili do niego po ok. 120 latach nieobecności.

Klasztor Ojców Paulinów w Wieruszowie – mieści się w powiecie wieruszowskim, w woj. łódzkim. Początki istnienia klasztoru związane są z 1401 r., 1864 r. klasztor został opuszczony, Paulini wrócili do niego po ok. 120 latach nieobecności.

Duchowość

Duchowość paulińska

Szczególnym celem duchowości paulińskiej od samego początku Zakonu jest rozwijanie i szerzenie kultu Matki Bożej. Najświętsza Maryja Panna jest Matką i szczególną opiekunką Zakonu. Wyrażali to nasi Ojcowie już setki lat temu aż po ostatnie kapituły generalne, na których zawierzano Jej całą naszą wspólnotę paulińską oraz oddawano Jej najwyższą władzę w Zakonie. Podobnie też nasza działalność apostolska powinna posiadać charakter maryjny, zwłaszcza w powierzonych Zakonowi sanktuariach, wśród których naczelne miejsce zajmuje Jasna Góra w Częstochowie.

Paulini dziś

W dzisiejszych czasach głównym celem oo. Paulinów jest pielęgnowanie kontemplacji Boga w samotności oraz umiłowanie modlitwy liturgicznej. Ubogie i pracowite życie, a także szczególne znaczenie ma uczestniczenie w pokucie i kult Bogurodzicy. Ich gorliwość apostolska w służbie Kościoła i bliźnich, która ujawnia się szczególnie przez głoszenie Słowa Bożego, świadectwo życia, sprawowanie sakramentów, zwłaszcza sakramentu pokuty.

Historia

Fundacja klasztoru

Początki klasztoru oo. Paulinów w Wieruszowie wiążą się z wieluńskim sędzią Bernardem Wieruszem. Ufundował on w 1401 roku klasztor przy drewnianym kościółku pw. Świętego Ducha, położonym nad Prosną u bram miasta Wieruszowa. Od czasów fundacji przetrwał do dziś obraz Miłosierdzia Bożego, zwany też obrazem Pana Jezusa Pięciorańskiego, który na początku zdobił ołtarz główny. Dziś znajduje się w ołtarzu mniejszym, gdzie został przeniesiony na życzenie dziedzica Andrzeja Wierzbięty Wieruszowskiego.

Zniszczenia i odbudowy klasztoru

W 1612 r. klasztor został zniszczony przez pożar, w którym przetrwał obraz Miłosierdzia Bożego. Został on następnie umieszczony w odbudowanym kościele w 1632 r. Ikona ta była bardzo czczona przez lokalną ludność, dlatego w 1701 r. zostało powołane Bractwo Pięciorańskie. W 1680 r. bp. Mikołaj Oborski dokonał konsekracji nowo wzniesionej świątyni. Umieścił on relikwie świętych męczenników w ołtarzowych mensach - Grzegorza, Maksyma i Witalisa oraz szczątki św. Kandydy. Do dziś w bazylice można zobaczyć barokowy wystrój wnętrza. Do najpiękniejszych dzieł należą: osiem, wspaniale przyozdobionych rzeźbami i złoceniami, bocznych ołtarzy, wykonana w podobnym stylu ambona, a także scena ukrzyżowania z ołtarza głównego.

o. Augustyn Kordecki

Augustyn Kordecki przybył do wieruszowskiego klasztoru w 1673 r. na wizytację,gdzie niespodziewanie zmarł w wieku 70 lat. Wydarzenie to przyniosło klasztorowi wiele sławy.

Powrót

Po około 120 latach nieobecności w 1983 r., do kościoła p. w. Ducha Świętego w Wieruszowie powrócili oo. Paulini. W roku 1864 musieli oni opuścić to miejsce na mocy ukazu carskiego. W roku 2001 przeżywaliśmy jubileusz 600-lecia przybycia Paulinów do Wieruszowa.

Sanktuarium

Ksiądz Biskup Ordynariusz Stanisław Napierała 18 kwietnia 2009 r. podniósł kościół do rangi Diecezjalnego Sanktuarium Pana Jezusa Pięciorańskiego. W Polsce jest to pierwsza świątynia pod tym wezwaniem.