Hotel Ritz
Czytaj dalej
Hotel Ritz – jedna z najbardziej reprezentacyjnych budowli przedwojennego Białegostoku. Mieścił się w samym centrum miasta, na rogu ulic Niemieckiej i Instytuckiej pod numerem 680a (obecnie ul. Kilińskiego i Pałacowa), pomiędzy pałacem Branickich, a pałacykiem gościnnym. Wygląd hoteluW założeniu gmach hotelu miał nawiązywać swoim wyglądem do secesji, w efekcie powstał jednak budynek neobarokowy z elementami eklektyzmu. Budynek składał się z czterech kondygnacji nad ziemią oraz jednej podziemnej, pomiędzy którymi można było się poruszać przy pomocy drewnianych wind (pierwszych w mieście): osobowej dla gości i towarowej dla personelu. W części podziemnej znajdowała się między innymi sala bilardowa, piwiarnia, przechowalnia bagaży, sejfy oraz kotłownia. Na parterze oprócz recepcji zlokalizowano kawiarnię, centralę telefoniczną, kino "Gryf", bank i zakład fryzjerski. Na piętrze znajdowała się restauracja z obszernymi balkonami oraz apartamenty gościnne. Dwa pozostałe piętra były przeznaczone wyłącznie na pokoje. Hotel dysponował 50 pokojami wyposażonymi w bieżącą ciepłą i zimną wodę, telefony oraz centralne ogrzewanie. Na ścianach wisiały reprodukcje obrazów znanych malarzy, oświetlenie zapewniały ciężkie, mosiężne lampy. Zlokalizowane na pierwszym i drugim piętrze apartamenty posiadały balkony oraz własne łazienki. HistoriaW 1912 r. Towarzystwo Akcyjne Ritz z pomocą finansową Petersbursko-Tulskiego Banku Ziemskiego rozpoczęło budowę gmachu hotelu. Uroczyste otwarcie odbyło się 1 lipca 1913 r. Do 1915 r. w hotelu własny apartament miał pułkownik armii carskiej Mikołaj Kawelin. Od jego imienia pochodzi nazwa rzeźby psa Kawelina (obecnie rekonstrukcja znajduje się w Parku Planty). Następnie, podczas I wojny światowej pokoje Ritza zajmowane były przez dowództwo stacjonujących na terenie białostoczyzny wojsk niemieckich. Po 1919 r. w budynku hotelu planowano umieścić Urząd Miejski, na planach się jednak skończyło. W latach międzywojennych wnętrza Ritza wielokrotnie wykorzystywano jako miejsce organizacji różnego rodzaju uroczystości. Ważnym dla prestiżu był pobyt w hotelu marszałka Józefa Piłsudskiego w 1919 roku. Gościli tam również między innymi Aleksander Wertyński, Pola Negri, Hanka Ordonówna, Stanisław Przybyszewski, Marszałek Edward Rydz-Śmigły, książę Feliks Jusupow (późniejszy zabójca Rasputina) oraz ostatni premier II RP – Felicjan Sławoj Składkowski. W 1944 roku wycofujące się z miasta wojska niemieckie podpaliły hotel, którego nigdy już nie odbudowano. Jego fundamenty nowe władze kazały wysadzić w powietrze kilka lat po zakończeniu wojny. |
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 100 odsłon