Goryczkowa Czuba

Goryczkowa Czuba (słow. Goričkova kopa lub Horičkova kopa, 1913 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Zachodnich, leżący w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej.

Goryczkowa Czuba (słow. Goričkova kopa lub Horičkova kopa, 1913 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Zachodnich, leżący w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej.

Topografia

Od sąsiedniego (w kierunku na zachód) szczytu, Wysokiej Suchej Czuby oddzielona jest przełęczą Wysokie Wrótka (ok. 1845 m), od położonego na wschód Pośredniego Goryczkowego Wierchu – Goryczkową Przełęczą Świńską (1801 m). Ma dwa wierzchołki rozdzielone przełączką o wysokości ok. 5 m. Po północnej, polskiej stronie od szczytu do Doliny Bystrej biegnie długi grzbiet, zwany Kondratowym Wierchem, który oddziela od siebie dwie dolinki: Dolinę Suchą Kondracką i Dolinę Goryczkową Świńską (zachodnia odnoga Doliny Goryczkowej). Najbardziej strome są północno-zachodnie stoki opadające do Doliny Suchej Kondrackiej. Jest to w taternickim rozumieniu niemal ściana o wysokości ok. 200 m.

Po południowej, słowackiej stronie stoki Goryczkowej Czuby opadają do Doliny Cichej (do dna doliny w tym miejscu jest prawie 700 m różnicy wysokości). Od grani opadają do tej doliny dwie szerokie grzędy, pomiędzy którymi znajduje się wielki żleb mający wylot powyżej Liptowskiego Koszaru.

Opis szczytu

Jego nazwa nie pochodzi od często występującej w Tatrach rośliny goryczki, lecz od popularnego wśród górali nazwiska. Na mapie Hacqueta z 1796 r. szczyt oznaczony był jako Gorecnowa. Partie szczytowe i północne stoki zbudowane są z granitoidów, natomiast stoki południowe, gdzieś od połowy wysokości ze skał wapiennych. W tym miejscu bowiem w wapiennych Tatrach Zachodnich znajduje się tzw. wyspa krystaliczna Goryczkowej – góry zbudowane ze skał krystalicznych (granit, gnejs). Występują w nich liczne żyły hydrotermalne. Wśród skał ciekawa roślinność tatrzańska, m.in. takie rzadkie gatunki, jak: rojnik górski, jastrzębiec pomarańczowy, fiołek żółty sudecki, pierwiosnek maleńki. Z bardziej pospolitych tatrzańskich roślin masowo występuje tu dzwonek wąskolistny i alpejski, ciemiężyca zielona.

Stoki Goryczkowej Czuby zaliczane są do szczególnie lawiniastych. Lawiny schodzą do wszystkich trzech dolin, nad którymi wznosi się Goryczkowa Czuba. Na szczyt wchodzono od dawna, jego stoki były wypasane i należały do Hali Goryczkowej. Pierwsze wejście zimowe na szczyt: Feliks Antoniak, Józef Lesiecki w 1908 r.

Szlaki turystyczne

– odcinek czerwonego szlaku z Kasprowego Wierchu granią główną Tatr przez Goryczkową Czubę i Suche Czuby do Przełęczy pod Kopą Kondracką. Czas przejścia: 1:40 h, z powrotem 1:20 h