Dworzec kolejowy Grodzisk Wielkopolski

Grodzisk Wielkopolski – stacja kolejowa w Grodzisku Wielkopolskim, w województwie wielkopolskim, w Polsce. Na stacji zatrzymują się pociągi spółki Koleje Wielkopolskie. W latach 2011-2012 trwał remont trasy nr 357 Luboń- Wolsztyn Linia kolejowa nr 357 z funduszy WRPO i UE.

Grodzisk Wielkopolski – stacja kolejowa w Grodzisku Wielkopolskim, w województwie wielkopolskim, w Polsce. Na stacji zatrzymują się pociągi spółki Koleje Wielkopolskie. W latach 2011-2012 trwał remont trasy nr 357 Luboń- Wolsztyn Linia kolejowa nr 357 z funduszy WRPO i UE.

Historia

Pierwsza linia kolejowa z Grodziska do Opalenicy została otwarta 10 grudnia 1881 r. W Opalenicy pasażerowie przesiadali się do pociągów w kierunku Poznania i Zbąszynia (Bentschen), a dalej do Berlina. Już samo wprowadzenie torów na stację w Opalenicy skierowane w kierunku zach. umożliwiało bezpośrednie połączenie z Berlinem, a to umożliwiło zwiększenie eksportu "Piwa Grodziskiego". W 1901 r. wybudowano linię kolejową do Kościana, co umożliwiało przesiadkę na pociąg w kierunku Wrocławia i dalej na Śląsk. Głównym jednak zadaniem tego odcinka była obsługa licznych majątków ziemskich i dowóz buraków do kościańskiej cukrowni. W tymże też roku nad torem kościańskim wzniesiono stalowy, nitowany most dla pieszych, umożliwiając bezkolizyjne przejście z miasta w kierunku wybudowanych bloków rządowych na ul. Nowy Świat. W 1905 r. Grodzisk uzyskał nowe połączenie z Wolsztynem i dalej bezpośrednio z Sulechowem, a z przesiadką w Wolsztynie z Nową Solą. W 1909 r. dokonano przebudowy torów, gdyż do stacji doprowadzono linię kolejową z Poznania. Jeżeli linia z Kościana, a później Wolsztyna zostały wprowadzone na stację tak, aby pociągi bezpośrednio mogły wyjechać w kierunku Opalenicy, to wprowadzenie linii z Poznania wymogło zastosowania wyjątkowej na nizinach serpentyny (zwrot o 180 st.). Dlatego linia poznańska liczy aż 52 km, gdy dawne połączenie przez Opalenicę do Poznania tylko 48 km. Wspomniana rozbudowa i ograniczenia przestrzenne spowodowały, że tory stacyjne znajdują się na łuku i kąt między torami wyjazdowymi wynosi 90 st., to też ewenement na trasach nizinnych. Trzy łukowate perony położone względem siebie równolegle po skosie połączone są tunelami, ale bez wiat.

• Ciekawa jest historia budowy linii Grodzisk-Poznań. Sięga ona 1902 r. Wtedy odbyła się w Stęszewie narada poświęcona budowie kolei z Poznania przez Stęszew do Modrza! Miała ona służyć do wywozu płodów rolnych. Dlaczego do Modrza, a nie do Grodziska? Otóż wielu właścicieli ziemskich musiałoby przekazać na ten cel spore sumy pieniędzy za pośrednictwem parcypujących w budowie sejmików powiatowych. Owi właściciele nie byli tym zainteresowani, gdyż istniały już dogodne połączenia (wcześniej wspomniane), które były uzupełnione bardzo licznymi kolejkami wąskotorowymi i folwarcznymi: leśnymi oraz polnymi.

Prawdopodobne było przedłużenie kolei z Modrza przez Granówko do stacji Ujazd, gdzie nastąpiłoby połączenie z linią Opalenica-Kościan i dalej do Młyniewa, gdzie nastąpiłoby połączenie z linią Opalenica-Wolsztyn. Za budową takiego właśnie połączenia optował usilnie hr. Jan Żółtowski właściciel Ujazdu, Ptaszkowa i Gąblewa. W 1905 roku zwołano sejmik powiatowy w Grodzisku, który miał przeznaczyć na cel budowy ponad 200 tys. marek (całość kosztowała 3,5 mln marek). Doszło do otwartej kłótni: książę Czartoryski właściciel Granowa, Kubaczyna i Strzępinia popierał hrabiego Żółtowskiego. Jednak linię postanowiono zbudować w obecnym kształcie dzięki perswazji Konstancji Mielżyńskiej właścicielki Kotowa i Woźnik. Hrabia Żółtowski wytargował dla siebie budowę stacji w Ptaszkowie, otwartą zresztą dopiero w latach trzydziestych XX w. i zwrotnie ruchu towarowego w Grąblewie i Kotowie.

Pierwsze zarządzenie związane z budową linii Grodzisk-Poznań brzmiało: " aby nie przynoszono wódki do służby oraz aby wyszynki wzdłuż drogi żelaznej Grodzisk-Poznań tejże nie sprzedawały". Przepis ten wydał minister kolei żelaznych Prus zanim jeszcze ruszyła budowa! a ta zaczęła się w 1908 r. Oficjalne otwarcie nastąpiło 1 lipca 1909 roku, a pierwszy rozkład jazdy dotyczył kursowania czterech par pociągów dziennie. Inną ciekawostką jest, że w 1913 r. na 1000 mieszkańców Wielkopolski podróże kolejowe odbywało w ciągu roku 13 mieszkańców Rawicza, 16 Inowrocławia i Poznania oraz 42 Grodziska.

Połączenia

• Poznań Główny (linia oddana do użytku w 1909 roku)
• Wolsztyn (linia oddana do użytku w 1905 roku)

Linie nieczynne

• Kościan (powstała w 1901 roku – używana przez Grodziską Kolej Drezynową)
• Opalenica (używana w latach 1881-1992, rozebrana w 2010)