Wierch pod Fajki

Wierch pod Fajki (słow. Vrch pod Fajki, niem. Orgelpfeifen, węg. Orgonasípok, ok. 2135 m n.p.m.) – dwuwierzchołkowy szczyt w grani odchodzącej od Skrajnego Granata w kierunku Żółtej Turni (na północ od bocznej grani Tatr Wysokich, przez którą prowadzi szlak Orlej Perci). Od Żółtej Turni oddziela go Żółta Przełęcz, zaś pomiędzy nim a Skrajnym Granatem znajdują się Pańszczycka Przełęcz i Pańszczyckie Czuby. Z Wierchu pod Fajki wyrastają liczne skalne formacje – tzw. fajki, od których szczyt wziął swoją nazwę. Skały są popularnym miejscem wspinaczek początkujących taterników w Dolinie Gąsienicowej. Szczyt niedostępny dla turystów.

Wyższy, południowo-wschodni wierzchołek, położony jest w środku grani szczytu. Drugi, północno-zachodni o wysokości 2120 m n.p.m. uważany jest za główny, składał się z dwóch turniczek do czasu, aż uderzenie pioruna strąciło wyższą z nich (miała ona wysokość 2121 m n.p.m., obecnie jest to szczyt o jednej turniczce). Od niego na północ odchodzi grzęda, w której kulminuje Pańszczycka Turnia (2105 m n.p.m.), oddzielona od szczytu Wierchu pod Fajki Przełączką pod Fajki (2085 m n.p.m.).

Polska nazwa nawiązuje do „fajek”, czyli turni występujących w grani. Niemiecką i węgierską nazwę wprowadził Gyula Komarnicki w 1918 r. – jego motywy nie są znane, obie oznaczają bowiem „piszczałki organowe”.

Wierch pod Fajki (słow. Vrch pod Fajki, niem. Orgelpfeifen, węg. Orgonasípok, ok. 2135 m n.p.m.) – dwuwierzchołkowy szczyt w grani odchodzącej od Skrajnego Granata w kierunku Żółtej Turni (na północ od bocznej grani Tatr Wysokich, przez którą prowadzi szlak Orlej Perci). Od Żółtej Turni oddziela go Żółta Przełęcz, zaś pomiędzy nim a Skrajnym Granatem znajdują się Pańszczycka Przełęcz i Pańszczyckie Czuby. Z Wierchu pod Fajki wyrastają liczne skalne formacje – tzw. fajki, od których szczyt wziął swoją nazwę. Skały są popularnym miejscem wspinaczek początkujących taterników w Dolinie Gąsienicowej. Szczyt niedostępny dla turystów.

Wyższy, południowo-wschodni wierzchołek, położony jest w środku grani szczytu. Drugi, północno-zachodni o wysokości 2120 m n.p.m. uważany jest za główny, składał się z dwóch turniczek do czasu, aż uderzenie pioruna strąciło wyższą z nich (miała ona wysokość 2121 m n.p.m., obecnie jest to szczyt o jednej turniczce). Od niego na północ odchodzi grzęda, w której kulminuje Pańszczycka Turnia (2105 m n.p.m.), oddzielona od szczytu Wierchu pod Fajki Przełączką pod Fajki (2085 m n.p.m.).

Polska nazwa nawiązuje do „fajek”, czyli turni występujących w grani. Niemiecką i węgierską nazwę wprowadził Gyula Komarnicki w 1918 r. – jego motywy nie są znane, obie oznaczają bowiem „piszczałki organowe”.

Pierwsze wejścia

• Na północno-zachodni wierzchołek (niższy): Janusz Chmielowski i Jan Bachleda Tajber, 17 lipca 1895 r.,
• Na południowo-wschodni wierzchołek: Janusz Chmielowski i Józef Gąsienica Tomków, 2 sierpnia 1908 r.,
• Zimą (obydwa wierzchołki): Jerzy Cybulski, Józef Lesiecki, Stanisław Zdyb, 22 lutego 1910 r.