

Ulica Grunwaldzka w Poznaniu – jedna z głównych ulic Grunwaldu w Poznaniu. Łączy centrum miasta z jego granicą. HistoriaW 1895 uruchomiona została przy ul. Grunwaldzkiej 1 pierwsza elektrownia w Poznaniu (budynek u zbiegu z ul. Bukowską). Komunikacja tramwajowa w ulicy Grunwaldzkiej rozpoczęła się 22 czerwca 1902. Wybudowany został wtedy tor tramwajowy od ul. Roosevelta do ul. Ułańskiej (koszary wojskowe). W 1909 dobudowany został drugi tor między ulicami Matejki i Ułańską. W 1926 przedłużono tę trasę do ul. Przybyszewskiego, w 1931 do Ostroroga, a 30 grudnia 1936 do Kasztelanów (Palacza, Osiedle Grunwaldzkie). Po odbudowie ze zniszczeń II wojny światowej, 7 czerwca 1945, uruchomiona została linia tramwajowa z Błoni Grunwaldzkich. 23 września 1921 u zbiegu z ul. Śniadeckich odbył się pierwszy publiczny wiec komunistyczny w Poznaniu prowadzony przez Zygmunta Piękniewskiego. Przybyło ok. 6 000 uczestników protestujących przeciw zbrojnej interwencji Piłsudskiego w ZSRR oraz domagających się od państwa poprawy warunków bytowych i uwolnienia więźniów politycznych. U wylotu ulicy od 1924 Automobilklub Wielkopolski organizował ogólnopolski wyścig samochodowy i motocyklowy "Trójkąta szos" (34 km). Zawody organizowane corocznie trwały do 1927; głównym powodem przerwania imprez był zły stan nawierzchni. W czasie Powszechnej Wystawy Krajowej w 1929 ulica była jedną z granic terenów wystawowych, obecnie przylega do niej teren MTP. W latach 1962-1964 rozbudowana i zmodernizowana, kolejne przebudowy miały miejsce w latach 70. XX wieku oraz w 1988-1989, 1998 2009 (Grunwaldzka/Wojskowa) i 2011-2013. Nazwy
Obiekty przy ulicy
|