Śluza II Grottgera

Śluza II „Grottgera” – nieistniejąca śluza na Kanale Bydgoskim.

Stanowiła jedną z budowli hydrotechnicznych starego odcinka Kanału Bydgoskiego, wyłączonego z eksploatacji w 1915. Jest to dawna trzecia śluza drogi wodnej Wisła-Odra. Istniała w latach 1774–1972.

Śluza II „Grottgera” – nieistniejąca śluza na Kanale Bydgoskim.

Stanowiła jedną z budowli hydrotechnicznych starego odcinka Kanału Bydgoskiego, wyłączonego z eksploatacji w 1915. Jest to dawna trzecia śluza drogi wodnej Wisła-Odra. Istniała w latach 1774–1972.

Lokalizacja

Śluza znajdowała się w Bydgoszczy, przy ul. Grottgera, ok. 200 m na zachód od Śluzy Miejskiej.

Historia

Śluzę wybudowano w latach 1773–1774 jako drewnianą. Formę murowaną nadano budowli w latach 1803–1810, kiedy dokonano pierwszej przebudowy drogi wodnej Wisła-Odra. Eksploatowana była z przeznaczeniem dla barek o ładowności do 200 ton do roku 1915, kiedy oddano nowy odcinek Kanału z nowo wybudowanymi śluzami Okole i Czyżkówko. Do końca lat 40. XX w. wykorzystywana była awaryjnie. Ostateczne wyłączenie z eksploatacji nastąpiło pod koniec lat 60. XX w.

W latach 1970–1972 śluzę zasypano wraz z 500-metrowym odcinkiem Kanału Bydgoskiego z powodu budowy węzła drogowego tzw. grunwaldzkiego. Do czasów obecnych zachował się fragment akwenu prowadzącego z Brdy w stronę śluzy. Istniejący tu dawniej dom śluzowego został rozebrany w dniach 15–17 lipca 2013. Był on zbudowany z czerwonej licowanej cegły, pokryty dachówką, otoczony ogrodem. Schowany był za wysokim ceglanym murem ze stalową bramą wejściową od ul. Grottgera. Stylistyką nawiązywał do podmiejskiej architektury willowej z końca XIX w. Zdobiły go ceglane motywy, drewniane detale umieszczone były na styku połaci dachowych.

Charakterystyka

Była to śluza komorowa o konstrukcji ceglanej. Posiadała zamknięcia w postaci drewnianych wrót wspornych dwuskrzydłowych. Zasuwy umożliwiające regulację przepływu wody i napełnianie komory posiadały napęd ręczny.