Plac Grunwaldzki
Czytaj dalej
Plac Grunwaldzki – najokazalszy plac gwiaździsty w Szczecinie. Położony w dzielnicy Śródmieście, na osiedlu Centrum. HistoriaHistoria placu sięga lat sześćdziesiątych XIX w., kiedy to opracowano pierwszy plan urbanizacji tego terenu. Autorem opracowania był James Hobrecht – uzdolniony architekt i planista, specjalista w zakresie sieci wodociągowo-kanalizacyjnych. Głównym założeniem planu był rozwój miasta w kierunku północno-zachodnim poprzez połączenie komunikacyjne terenu ówczesnego śródmieścia Szczecina (dzisiaj: południowa część osiedla Stare Miasto) z budującą się ekskluzywną dzielnicą Westend (obecnie teren osiedla Łękno). Drugim ważnym traktem tej dzielnicy miała być aleja łącząca tereny nadodrzańskie z Nowym Turzynem (dziś północna część osiedla Turzyn). Na przecięciu tych dwóch alei (noszących obecnie imię Papieża Jana Pawła II oraz Marszałka Piłsudskiego) planowano budowę reprezentacyjnego placu (pierwotnie o kształcie prostokątnym) – dziś Placu Grunwaldzkiego. Władze miasta podjęły żmudne pertraktacje z wojskiem (do którego należał teren planowanej inwestycji). Nie udało się jednak uzyskać porozumienia i plany inwestycyjne musiały ulec zawieszeniu. Powrócono do nich w następnej dekadzie, kiedy to Szczecin przestał być twierdzą, a tym samym zniknęły ograniczenia jego rozbudowy. W dniu 31.03.1874 r. na posiedzeniu Rady Miasta omówiono plany rozwoju miasta. Bazowano na projekcie opracowanym przez Jamesa Hobrechta, wprowadzając do niego poprawki opracowane przez nadburmistrza R. Burschera i miejskiego radcę budowlanego K Kruhla. Poprawki te nawiązywały do rozwiązań urbanistycznych zastosowanych przez Georges'a Haussmanna przy przebudowie Paryża (J. Hobrecht czerpał inspiracje do swych projektów głównie z Londynu). Plac powstał pod koniec lat 80. XIX wieku w centrum zlikwidowanego w 1884 roku Fortu Wilhelma. Pierwotnie nazywał się placem Kościelnym Westend, a później – Cesarza Wilhelma. Zabudowa placu reprezentacyjnymi kamienicami wzniesionymi głównie w stylu eklektycznym trwała do początku XX w. Część zabudowań (w tym najbardziej okazałą kamienicę) zniszczył nalot aliancki w 1944 roku. W miejscu zniszczonych budynków na trzech narożnikach placu powstały w latach 60. wielopiętrowe bloki. Pozostała część zabudowy również ucierpiała. Secesyjna kamienica mieszcząca do 2004 roku przychodnię lekarską straciła ozdobne zwieńczenia i kopuły w wyniku pożaru. Podobnie było z jedną z dwóch bliźniaczych kamienic przy narożniku z ul.Piłsudskiego. W czasie działań wojennych spłonął jej dach wraz z kopułą. Niestety, także w wyniku powojennych zaniedbań pozostałe kamienice straciły ozdobne zwieńczenia. Przykładowo, w wyniku przebudowy poddasza kamienicy mieszczącej aptekę zlikwidowano secesyjne zwieńczenia i skuto zakończenie ozdobnego szczytu przedniego. Zniszczone poddasza przedwojennych budynków odbudowano we współczesnym kształcie, restaurując także zachowane zdobienia. Plac jest jednym z miejsc, gdzie najczęściej w Szczecinie organizowane są manifestacje. Układ geometryczny placu jest motywem znaku graficznego projektu pt. "Szczecin Europejską Stolicą Kultury 2016". Autorem logo jest Ireneusz Kuriata. W latach 1864–1877 plac nosił nazwę Westend Kirchplatz, a od 1877 do 1945 Kaiser Willhelm Platz. Czy Georges Haussmann był projektantem Placu Grunwaldzkiego?Po II wojnie światowej w polskich, popularnych opracowaniach i przewodnikach turystycznych zaczęła pojawiać się teza jakoby Plac Grunwaldzki i cały układ gwiaździsty Szczecina został zaprojektowany przez francuskiego urbanistę, autora dziewiętnastowiecznej przebudowy Paryża Georges'a Haussmanna. Pogląd ten zrodził się z zaobserwowanej, dużej zbieżności rozwiązań urbanistycznych zastosowanych w Szczecinie i Paryżu. Teza ta nie była przez ówczesne władze dementowana ponieważ była ona dla niej korzystna ze względów ambicjonalnych (podnosiła prestiż miasta) oraz polityczno-ideologicznych (francuski projektant miasta był znacznie lepiej przez władze widziany niż niemiecki). Przekonanie to, tak mocno zakorzeniło się w umysłach wielu szczecinian, że można je spotkać w amatorskich publikacjach do dnia dzisiejszego. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy (patrz: bibliografia) Georges Haussmann nie był projektantem gwiaździstych placów Szczecina. Prawdą jest natomiast, że szczecińskie projekty wzorowane były na rozwiązaniach paryskich – podobnie czyniło wówczas wiele miast europejskich – czerpiąc rozwiązania urbanistyczne z Paryża, który pod koniec XIX w. stał się centrum ówczesnej Europy. Ciekawostki
UrbanistykaDo placu zbiegają się pasy jezdni z ośmiu stron. Krzyżują się tutaj: al. Jana Pawła II, al. Piłsudskiego (DW115) oraz ulice: Rayskiego i Śląska. Plac obsadzony jest starodrzewem, wśród którego są rzadkie okazy: budleja oraz krzewy cisowe. Komunikacja miejskaPrzez plac Grunwaldzki przechodzi dwutorowa trasa tramwajowa. Na środku placu zlokalizowane są przystanki tramwajowe, na których zatrzymują się tramwaje linii 01, 01, 01, 01, 01, a w okresie wakacyjnym także turystyczna linia 01. Układ torowiska na placu Grunwaldzkim był wielokrotnie zmieniany. Po tym, jak powstał ówczesny Kaiser Wilhelm Platz, wybudowano torowisko na jezdniach okalających plac, a na środku znajdował się zieleniec. W latach 20. XX wieku linię tramwajową przeniesiono na środek placu. Po odbudowie ze zniszczeń wojennych linię tramwajową znów przeniesiono na jezdnie, a na środku umieszczono zieleniec i posadzono kwiaty. Jednak w latach 70. XX wieku, za czasów prezydentury Jana Stopyry, linię tramwajową z powrotem przeniesiono na środek placu. Taki układ komunikacyjny funkcjonuje do dziś Współczesną linią autobusową, która przechodzi przez plac Grunwaldzki jest . Ma ona przystanek zlokalizowany zaraz po skręcie w al. Papieża Jana Pawła II. Przez plac przejeżdżają także 3 linie autobusowe nocne oraz hipermarketowe. Zdjęcia
|
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 151 odsłon