Mały Kozi Wierch

Mały Kozi Wierch (słow. Malý Kozí vrch, 2226 lub 2228 m n.p.m.) – szczyt w długiej wschodniej grani Świnicy w Tatrach Wysokich, na trasie Orlej Perci. Na zachodzie graniczy z Zawratową Turnią, od której oddziela go Zawrat, natomiast na wschodzie od Zamarłej Turni odgranicza go dwusiodłowa Zmarzła Przełęcz.

Mały Kozi Wierch to rozłożysty masyw o trzech graniach (dwie wzdłuż szlaku). W kierunku Doliny Pięciu Stawów Polskich odchodzi trzecia grań (południowa), oddzielająca Dolinkę pod Kołem od Dolinki Pustej. W niej znajduje się wierzchołek zwany Kołową Czubą, oddzielony od szczytu Małego Koziego Wierchu przełęczą Schodki.

W grani wschodniej Małego Koziego Wierchu znajdują się dwie szerokie turnie – Zmarzłe Czuby opadające w kierunku Dolinki Pustej stromymi ścianami. Od głównego wierzchołka oddziela je wąska Zmarzła Przełączka Wyżnia, z której na północ opada głęboki żleb Honoratka, dawniej zwany Żydowskim Żlebem i jeszcze dziś tak oznaczany na niektórych mapach. Obie nazwy mają niejasną genezę, starsza może pochodzić od żydowskiego turysty, Kurta Langfeldesa, który zginął w tym miejscu w 1925 r.

Widok z Małego Koziego Wierchu jest szeroki, ciekawszy niż z Zawratu. Od roku 1876 panoramę polecał w swoich przewodnikach Karl Kolbenheyer.

Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski i Jakub Gąsienica Szustek, 10 lipca 1892 r.,
• zimą – Józef Lesiecki, Leon Loria, Mariusz Zaruski i Stanisław Zdyb, 1 kwietnia 1911 r.

W 1905 przez szczyt poprowadzona została Orla Perć. Nazwa Mały Kozi Wierch pochodzi z pierwszych lat XX wieku, do 1903 r. oznaczała jednak Zamarłą Turnię.

Mały Kozi Wierch (słow. Malý Kozí vrch, 2226 lub 2228 m n.p.m.) – szczyt w długiej wschodniej grani Świnicy w Tatrach Wysokich, na trasie Orlej Perci. Na zachodzie graniczy z Zawratową Turnią, od której oddziela go Zawrat, natomiast na wschodzie od Zamarłej Turni odgranicza go dwusiodłowa Zmarzła Przełęcz.

Mały Kozi Wierch to rozłożysty masyw o trzech graniach (dwie wzdłuż szlaku). W kierunku Doliny Pięciu Stawów Polskich odchodzi trzecia grań (południowa), oddzielająca Dolinkę pod Kołem od Dolinki Pustej. W niej znajduje się wierzchołek zwany Kołową Czubą, oddzielony od szczytu Małego Koziego Wierchu przełęczą Schodki.

W grani wschodniej Małego Koziego Wierchu znajdują się dwie szerokie turnie – Zmarzłe Czuby opadające w kierunku Dolinki Pustej stromymi ścianami. Od głównego wierzchołka oddziela je wąska Zmarzła Przełączka Wyżnia, z której na północ opada głęboki żleb Honoratka, dawniej zwany Żydowskim Żlebem i jeszcze dziś tak oznaczany na niektórych mapach. Obie nazwy mają niejasną genezę, starsza może pochodzić od żydowskiego turysty, Kurta Langfeldesa, który zginął w tym miejscu w 1925 r.

Widok z Małego Koziego Wierchu jest szeroki, ciekawszy niż z Zawratu. Od roku 1876 panoramę polecał w swoich przewodnikach Karl Kolbenheyer.

Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne:

• latem – Janusz Chmielowski i Jakub Gąsienica Szustek, 10 lipca 1892 r.,
• zimą – Józef Lesiecki, Leon Loria, Mariusz Zaruski i Stanisław Zdyb, 1 kwietnia 1911 r.

W 1905 przez szczyt poprowadzona została Orla Perć. Nazwa Mały Kozi Wierch pochodzi z pierwszych lat XX wieku, do 1903 r. oznaczała jednak Zamarłą Turnię.

Szlaki turystyczne

– Orla Perć prowadząca z Zawratu przez dwa niewielkie garby (2180 i 2200 m n.p.m.) na wierzchołek Małego Koziego Wierchu, dalej przez Zmarzłą Przełęcz Wyżnią i jedną ze Zmarzłych Czub, z której schodzi się na Zmarzłą Przełęcz. Na tym odcinku zamontowane są liczne łańcuchy, a w Zmarzłej Przełęczy Wyżniej często przez całe lato leży płat śniegu. Na odcinku Zawrat – Kozi Wierch od lipca 2007 r. ruch odbywa się wyłącznie w kierunku wschodnim z Zawratu w kierunku Koziego Wierchu. Czas przejścia z Zawratu na Kozi Wierch: 2:50 h