Magurka (także Borsucza) – szczyt o wysokości 872 m po wschodniej stronie Przełęczy Przysłop w głównym grzbiecie Pasma Jałowieckiego. Według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego pasmo to należy do Beskidu Makowskiego. Na mapach i w przewodnikach turystycznych czasami zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego.
Na szczycie schodzą się granice czterech miejscowości: Stryszawa, Sucha Beskidzka, Zawoja i Grzechynia. Magurka jest zalesiona, ale od wschodniej i południowej strony wysoko na jej stokach podchodzą pola i zabudowania Grzechyni i należącego do Zawoi przysiółka Przysłop. Dawniej pola tych miejscowości ciągnęły się aż pod sam Szczyt Magurki. Obecnie zaprzestano już rolniczego wykorzystywania tych najwyżej położonych i stopniowo zarastają lasem. Również na południowo-wschodnich stokach Magurki wysoko wchodzą pola należącego do Stryszawy osiedla Janiki, a na północnych należącego do Suchej Beskidzkiej osiedla Kubasiaki. Stoki Magurki pocięte są dolinami kilku potoków. Największe z nich to: Grzechynka, Zasypnica, Czerna. Na grzbietach między dolinami tych potoków znajdują się wzniesienia: Skupniówka (649 m), Surzynówka (816 m), Kamienna (744 m). Na przełęczy między Magurką a Surzynówką znajduje się ośrodek wypoczynkowy "Beskidzki Raj".
Nazwa pochodzi z języka wołoskiego (por. rum. măgura – "wolno stojący masyw górski", prasłow. maguła – "mogiła").
Na sam szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, jednak poniżej trawesują Magurkę trzy szlaki:
- Zawoja – Sucha Beskidzka,
- Przysłop – Stryszawa
- Zawoja – Sucha Beskidzka
| 
