Kościół św. Józefa

Kościół św. Józefa w Gdyni – nieistniejący kościół katolicki w Gdyni Orłowie, w Kolibkach, na zalesionym wzniesieniu pomiędzy dzisiejszymi jezdniami Alei Zwycięstwa w pobliżu granicy z Sopotem.

Katolicka świątynia została zbudowana w 1763 r. w stylu barokowym z inicjatywy generała hrabiego Józefa Przebendowskiego, będącego właścicielem majątku Kolibki. W 1764 świątynia była konsekrowana, a w 1794 roku ustanowiona filią Wielkiego Kacka. W założeniu kościół miał służyć mieszkańcom majątku i stanowić kaplicę pielgrzymkową dla pielgrzymów wędrujących co roku z Oliwy do Kalwarii Wejherowskiej na odpust Wniebowstąpienia. Jednonawowa, murowana świątynia była niewielka, otrzymała jednakże bogate wyposażenie rokokowe. Na południe od niej wybudowano m. in. mały dom dla organisty i pokaźny obiekt, w którym mieścił się przytułek dla starszych osób, szpital dla ubogich oraz parafialna szkoła dla dzieci z terenu majątku. W 1902 r. na południe od zabudowań założono cmentarz, na którym dokonywano pochówków od 1904 do 1946 r. W 1928 do parafii w Kolibkach należały 143 osoby. Ostatnim pracującym tu księdzem był ks. Roman Wiśniewski.

W 1939 hitlerowskie władze okupacyjne zamknęły kościół oraz rozpoczęły jego wyburzanie. Rozbiórka trwała od jesieni 1939 do wiosny 1940 roku. Zniszczono też fundamenty, ogrodzenie cmentarza oraz kapliczkę przycmentarną. Obrazy przeniesiono do kościoła na Witominie, gdzie spłonęły w 1945 roku. Po wojnie kościoła nie odbudowano.

W kościele znajdowały się trzy czczone przez miejscową ludność obrazy:

• obraz Matki Bożej Piaseckiej (namalowany dla Królowej Marysieńki),
• obraz Matki Bożej na drewnie (XVI),
• obraz Świętej Rodziny z głównego ołtarza.

W 1999 r. z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Orłowa zaznaczono zarys fundamentów kościoła. Ma on postać niskiego murku, na którym umieszczono tablicę informującą o dziejach świątyni. O dawnym kościele przypomina również wysoki metalowy krzyż, ustawiony w pobliżu w 1990 r.

Kościół św. Józefa w Gdyni – nieistniejący kościół katolicki w Gdyni Orłowie, w Kolibkach, na zalesionym wzniesieniu pomiędzy dzisiejszymi jezdniami Alei Zwycięstwa w pobliżu granicy z Sopotem.

Katolicka świątynia została zbudowana w 1763 r. w stylu barokowym z inicjatywy generała hrabiego Józefa Przebendowskiego, będącego właścicielem majątku Kolibki. W 1764 świątynia była konsekrowana, a w 1794 roku ustanowiona filią Wielkiego Kacka. W założeniu kościół miał służyć mieszkańcom majątku i stanowić kaplicę pielgrzymkową dla pielgrzymów wędrujących co roku z Oliwy do Kalwarii Wejherowskiej na odpust Wniebowstąpienia. Jednonawowa, murowana świątynia była niewielka, otrzymała jednakże bogate wyposażenie rokokowe. Na południe od niej wybudowano m. in. mały dom dla organisty i pokaźny obiekt, w którym mieścił się przytułek dla starszych osób, szpital dla ubogich oraz parafialna szkoła dla dzieci z terenu majątku. W 1902 r. na południe od zabudowań założono cmentarz, na którym dokonywano pochówków od 1904 do 1946 r. W 1928 do parafii w Kolibkach należały 143 osoby. Ostatnim pracującym tu księdzem był ks. Roman Wiśniewski.

W 1939 hitlerowskie władze okupacyjne zamknęły kościół oraz rozpoczęły jego wyburzanie. Rozbiórka trwała od jesieni 1939 do wiosny 1940 roku. Zniszczono też fundamenty, ogrodzenie cmentarza oraz kapliczkę przycmentarną. Obrazy przeniesiono do kościoła na Witominie, gdzie spłonęły w 1945 roku. Po wojnie kościoła nie odbudowano.

W kościele znajdowały się trzy czczone przez miejscową ludność obrazy:

• obraz Matki Bożej Piaseckiej (namalowany dla Królowej Marysieńki),
• obraz Matki Bożej na drewnie (XVI),
• obraz Świętej Rodziny z głównego ołtarza.

W 1999 r. z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Orłowa zaznaczono zarys fundamentów kościoła. Ma on postać niskiego murku, na którym umieszczono tablicę informującą o dziejach świątyni. O dawnym kościele przypomina również wysoki metalowy krzyż, ustawiony w pobliżu w 1990 r.

Cmentarz przykościelny

Cmentarz podczas II wojny światowej nie został zniszczony podobnie jak pobliski kościół i istnieje do dziś, jednak przez wiele lat nie były prowadzone na nim żadne prace remontowe. Dopiero w 2012 r. został odnowiony. Przy wejściach na jego teren umieszczono informację o jego historii i lista nazwisk niektórych pochowanych na nim osób.