Kościół polskokatolicki Zmartwychwstania Pańskiego

Kościół polskokatolicki w Bydgoszczy – świątynia parafii polskokatolickiej Zmartwychwstania Pańskiego.

Kościół polskokatolicki w Bydgoszczy – świątynia parafii polskokatolickiej Zmartwychwstania Pańskiego.

Położenie

Kościół znajduje się przy ul. Jana i Jędzrzeja Śniadeckich 36 w Śródmieściu Bydgoszczy.

Historia

Budynek kościoła powstał w 1864 jako dom modlitwy dla Zjednoczenia Apostolskiego (irwingianów). Był to pierwszy obiekt sakralny zbudowany na terenie obecnego Śródmieścia, w 11 lat po wytyczeniu urbanistycznym nowej dzielnicy łączącej Stare Miasto z dworcem kolejowym. Nie jest znany autor projektu budowli. W 1892 świątynia została rozbudowana o kaplice boczne. Do 1945 służyła niemieckojęzycznej gminie wyznaniowej Kościoła Nowoapostolskiego.

W 1946 władze miejskie przydzieliły świątynię Kościołowi polskokatolickiemu, którego bydgoska parafia pw. Zmartwychwstania Pańskiego istniała od 1925, lecz nie posiadała wcześniej własnego obiektu sakralnego.

Począwszy od lat 50. XX w. prowadzono w budynku prace modernizacyjne. Wykonano m.in. elewację zewnętrzną kościoła, a w latach 1978-1979 przeprowadzono remont wnętrza. Zbudowany został wówczas ołtarz posoborowy, położono nową posadzkę w prezbiterium, zakupiono nowe lichtarze, naczynia liturgiczne i szaty, położono ponadto nowy dach z blachy ocynkowanej, a plac przed kościołem wybetonowano. W 1982 przy kościele zbudowano nową plebanię.

Aktualnie kościół ten skupia w Bydgoszczy i okolicy ok. 300 rodzin parafian.

Architektura

Zewnętrzna forma kościoła prezentuje formy historyzujące z przewagą neogotyku. Kościół zorientowany jest w kierunku północnym i fasadą od strony ulicy Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Czteroprzęsłowa budowla zamknięta jest od północy trójbocznie ograniczonym prezbiterium. Salowe wnętrze z chórem muzycznym nakryte jest płaskim, drewnianym stropem. O średniowiecznej stylizacji kościoła świadczy oszkarpowanie uskokowymi przyporami, ostrołukowe okna i wejście do kruchty, pinakle oraz krzyżowo-żebrowe sklepienie prezbiterium. Obok typowych dla gotyku form występują również architektoniczne formy włoskie: frontowe rozetowe okno oraz fryz trójlistny biegnący pod gzymsem szczytu fasady.

We wnętrzu na uwagę zasługuje forma łuku tęczowego – typu Tudora. Zewnętrzna dekoracja architektoniczna jest wyważona i niewyszukana.