Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Łobzie – rzymskokatolicki kościół parafialny w Łobzie, w województwie zachodniopomorskim. Należy do dekanatu Łobez.
Świątynia została ufundowana w XV stuleciu przez ród Borcków. Kiedy po sejmiku trzebiatowskim protestanci objęli we władanie kościół, Faustyn Borck zbudował poza murami Łobza kaplicę dla katolików. Przez stulecia istnienia świątynia nękana była pożarami. Po jednym z nich budowla była remontowana w latach 1829-1831. Wtedy to do korpusu nawowego od zachodu została w 1831 roku dobudowana trójkondygnacyjna wieża z głazów narzutowych, w stylu neogotyckim zakończona ośmiobocznym hełmem. Po zniszczeniach II wojny światowej budowla odbudowana została w 1949 roku dzięki osobistemu zaangażowaniu księdza proboszcza Władysława Farona. Poświęcona w dniu 8 października 1948 roku przez księdza Franciszka Okońskiego. W latach 1972-1974 kościół został zregotyzowany i zmodernizowany. W prezbiterium znajdują się trzy współczesne ołtarze. Pod oknami nawy głównej są namalowane freski z czterema scenami biblijnymi z 1969 roku. Wysoko nad łukiem tęczowym umieszczony jest średniowieczny krucyfiks, cudownie odnaleziony podczas odbudowy świątyni. | 
