Domy Tkaczy

Domy tkaczy – 43 budynki wpisane do rejestru zabytków, znajdujące się przy ul. Kaliskiej i Żeromskiego w Turku.

Władze Królestwa Polskiego, dążąc do rozwoju przemysłu i handlu oraz rozbudowy i modernizacji miast, postanowieniem namiestnika z 18 września 1820 roku zobowiązały urzędy wojewódzkie i municypalne do podejmowania działań regulacyjnych na podległych im terenach. W tym samym roku Kimicja Województwa Kaliskiego ogłosiła w Dzienniku Urzędowym przepisy określające dokładnie zakres czynności tyczących się rozwoju i przebudowy miast. Dzięki pomocy finansowej rządu najwcześniej rozpoczęto działania regulacyjne w Kaliszu, a następnie w Kole, Koninie i Turku.

Władze miejsce Turku podjęły opracowanie planu rozbudowy i modernizacji miasta. Wytyczono nowe tereny pod zabudowę zakładów przemysłowych oraz ulice, przy których miano wznosić budynki przeznaczone na mieszkania i warsztaty dla napływających kolonistów. Według planu miasta, sporządzonego w 1823 roku przez budowniczego obwodu kaliskiego Zillego, głównymi ulicami miasta były wówczas Dunaj (obecnie ulica Nowa), Kaliska, Kolska, Konińska (obecnie 3 Maja), Kościelna (obecnie część Dobrskiej), Nowy Świat (dziś część Kaliskiej), Przebiegła (obecnie nie istnieje), Tamka oraz droga wiodąca do Uniejowa.

Działania regulacyjne w Turku rozpoczęto w 1824 roku i prowadzono je przez szereg następnych lat. Na działkach budowlanych o szerokości 23 m i długości 50 m, wytyczonych na Nowym Świecie i tzw. Pólku, wznoszono z cegieł dwurodzinne parterowe budynki o wymiarach 15×8 m, pokryte dwuspadowymi dachami pod papą. W domach tych mieściły się pod dwa obszerne mieszkania, które przedzielało wspólne wejście z długim korytarzem. Wszystkie budynki były usytuowane frontem do szerokiej ulicy, otynkowane na kolor przyjemny, a na zapleczu znajdowało się podwórze z budynkami gospodarczymi wraz z niewielkim ogrodem.

Czytaj dalej

”

Domy tkaczy – 43 budynki wpisane do rejestru zabytków, znajdujące się przy ul. Kaliskiej i Żeromskiego w Turku.

Władze Królestwa Polskiego, dążąc do rozwoju przemysłu i handlu oraz rozbudowy i modernizacji miast, postanowieniem namiestnika z 18 września 1820 roku zobowiązały urzędy wojewódzkie i municypalne do podejmowania działań regulacyjnych na podległych im terenach. W tym samym roku Kimicja Województwa Kaliskiego ogłosiła w Dzienniku Urzędowym przepisy określające dokładnie zakres czynności tyczących się rozwoju i przebudowy miast. Dzięki pomocy finansowej rządu najwcześniej rozpoczęto działania regulacyjne w Kaliszu, a następnie w Kole, Koninie i Turku.

Władze miejsce Turku podjęły opracowanie planu rozbudowy i modernizacji miasta. Wytyczono nowe tereny pod zabudowę zakładów przemysłowych oraz ulice, przy których miano wznosić budynki przeznaczone na mieszkania i warsztaty dla napływających kolonistów. Według planu miasta, sporządzonego w 1823 roku przez budowniczego obwodu kaliskiego Zillego, głównymi ulicami miasta były wówczas Dunaj (obecnie ulica Nowa), Kaliska, Kolska, Konińska (obecnie 3 Maja), Kościelna (obecnie część Dobrskiej), Nowy Świat (dziś część Kaliskiej), Przebiegła (obecnie nie istnieje), Tamka oraz droga wiodąca do Uniejowa.

Działania regulacyjne w Turku rozpoczęto w 1824 roku i prowadzono je przez szereg następnych lat. Na działkach budowlanych o szerokości 23 m i długości 50 m, wytyczonych na Nowym Świecie i tzw. Pólku, wznoszono z cegieł dwurodzinne parterowe budynki o wymiarach 15×8 m, pokryte dwuspadowymi dachami pod papą. W domach tych mieściły się pod dwa obszerne mieszkania, które przedzielało wspólne wejście z długim korytarzem. Wszystkie budynki były usytuowane frontem do szerokiej ulicy, otynkowane na kolor przyjemny, a na zapleczu znajdowało się podwórze z budynkami gospodarczymi wraz z niewielkim ogrodem.