Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy

Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy – park krajobrazowy o powierzchni 239,8291 km² znajdujący się na terenie województw zachodniopomorskiego i lubuskiego. Siedziba administracyjna parku mieści się w Gorzowie Wielkopolskim.

W krajobrazie Parku i jego otuliny dominują lasy. Zajmują one 81% powierzchni.

Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy – park krajobrazowy o powierzchni 239,8291 km² znajdujący się na terenie województw zachodniopomorskiego i lubuskiego. Siedziba administracyjna parku mieści się w Gorzowie Wielkopolskim.

W krajobrazie Parku i jego otuliny dominują lasy. Zajmują one 81% powierzchni.

Podstawa prawna

• Rozporządzenie Nr 27 Wojewody Gorzowskiego z dnia 23 października 1991 r. w sprawie utworzenia Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego oraz zatwierdzenia planu ochrony tego parku (Dz. Urz. woj. gorzowskiego Nr 14 z 1991 r.)
• Rozporządzenie Nr 6 Wojewody Gorzowskiego z dnia 18 lipca 1996 roku w sprawie zmiany Rozporządzenia Nr 27 Wojewody Gorzowskiego w sprawie utworzenia Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego oraz zatwierdzenia planu ochrony tego parku.

Wody powierzchniowe

Na terenie parku na Pojezierzu Pomorskim i Myśliborskim znajduje się 75 jezior o powierzchni powyżej 1 ha. Największe z nich to jeziora:

• Barlineckie o pow. 268 ha,
• Dankowskie Wielkie o pow. 107 ha.

Niektóre z jezior tworzą z rzekami ciągi rynnowe.

Flora

Spośród rosnących tu roślin objętych ochroną ścisłą ważniejsze gatunki to: rosiczka okrągłolistna, orlik pospolity, paprotka zwyczajna, pierwiosnek lekarski, przylaszczka pospolita, śnieżyczka przebiśnieg. Ochroną częściową objęte są m.in. bobrek trójlistkowy, grążel żółty, grzybienie białe. Występuje też wiele unikatowych zbiorowisk roślinności bagienno-torfowiskowej.

Fauna

• Bielik

Reintrodukcja popielicy

W października 2011 roku Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra” rozpoczęło realizację projektu reintrodukcji popielicy do lasów parku. Projekt zaplanowano na 3 lata.

Rezerwaty i pomniki przyrody

Na obszarze parku zostało utworzonych 5 rezerwatów przyrody, m.in.:

• rezerwat przyrody Dębina – 12,18 ha woj. lubuskie, gm. Kłodawa
• rezerwat przyrody Rzeka Przyłężek – 35,08 ha woj. lubuskie, gm. Kłodawa
• rezerwat przyrody Wilanów – 67,16 ha woj. lubuskie, gm. Kłodawa
• rezerwat przyrody Markowe Błota – 193,40 ha woj. zachodniopomorskie, gm. Barlinek
• rezerwat przyrody Skalisty Jar Libberta – 33,21 ha woj. zachodniopomorskie, gm. Barlinek

Pomniki przyrody:

• 41 drzew
• 5 pomników przyrody nieożywionej
  • 1 głaz narzutowy
  • 3 skały
• źródło „Boży Dar”

Zabytki

Na terenie Parku ważną rolę odgrywają zabytki kultury materialnej. Są to pojedyncze obiekty, założenia parkowo-pałacowe lub całe układy wsi.

W Lubocieszy (Lipach) działa „Leśna Stacja Dydaktyczna” pełniąca rolę ośrodka edukacji przyrodniczej.

Opis obiektu poddanego pod ochronę

Puszcza Gorzowska, zwana też Puszcza Barlinecką, to duży kompleks leśny rozciągający się przede wszystkim na równinie sandrowej, usypanej 12 tys. lat temu przez wody odpływające z topniejącego lodowca. Powierzchnia sandru nie jest płaska, poprzecinana jest ciągami rynnowymi i zagłębieniami. Bogactwo przyrody Puszczy Barlineckiej zadecydowało o utworzeniu Parku. Teren Parku, mimo że zajmuje tylko ok. 40% powierzchni Puszczy, jest dla niej reprezentatywny. Dominują tu lasy, zajmujące prawie 90% pow. Drugim, ważnym elementem krajobrazu są liczne jeziora. Na terenie Parku stwierdzono występowanie ok. 700 gatunków roślin naczyniowych, 140 gatunków porostów, ponad 100 lęgowych gatunków ptaków.