Kościół św. Kamila

Kościół OO. Kamilianów pw. św. Kamila w Zabrzu – polski rzymskokatolicki kościół parafialny, należący do dekanatu zabrzańskiego w diecezji gliwickiej, metropolii katowickiej.

Kościół OO. Kamilianów pw. św. Kamila w Zabrzu – polski rzymskokatolicki kościół parafialny, należący do dekanatu zabrzańskiego w diecezji gliwickiej, metropolii katowickiej.

Historia

Kościół św. Kamila w Zabrzu powstał w wyniku adaptacji sali teatralnej. Został wydzielony z parafii św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu. Budynek został zaprojektowany przez gliwickiego architekta Heinricha Gerlacha, wnętrze kościoła zaś przez kolońskiego architekt prof. Dominikusa Bohm. Kamień węgielny został wmurowany w 1927 roku, a już 7 października 1928 roku biskup wrocławski Adolf Bertram uroczyście poświęcił kościół. W 1932 roku świątynia prowadzona przez oo. Kamilianów została podniesiona do rangi kuracji, a następnie do rangi parafii. Aż do II wojny światowej kościół wraz ze szpitalem był własnością oo. Kamilianów. W 1947 roku władze komunistyczne przejęły szpital na rzecz państwa. Pozostawiono jedynie niewielką część budynku przylegającą do kościoła. W latach 90-tych XX wieku św. Kamil został ogłoszony patronem miasta i gminy Zabrze, co zostało ogłoszone w dekrecie ksiądza biskupa Jana Wieczorka - ordynariusza diecezji gliwickiej i zatwierdzone przez Stolicę Apostolska. Od tego momentu wzrosło również znaczenie parafii.

Architektura i wnętrze kościoła

Na architekturę kościoła duży wpływ ma miejsce usytuowania oraz jego charakter. Jej rzut widać już na planie parku miejskiego z maja 1928 roku. Ostatecznie znalazł się w północno-wschodnim narożniku placu. Dominujący element budowli - wieża - akcentuje perspektywę ulicy Wodnej i ulicy Wolności.

Na bryłę kościoła składa się podłużny prostopadłościenny korpus, dwie kaplice po obydwu jego stronach na wysokości prezbiterium i masyw wieżowy, będący fasadą kościoła. Pierwotnie planowano budowę trzech równej wysokości wież z niszami arkadowymi, ostatecznie poprzestano na jednej z wklęsłą niszą walcową. W dolnej części wieży znajduje się portal prowadzący do narteksu. Wnętrze kościoła oświetla 12 okien zgrupowanych w trzech pionach. Układ przestrzenny świątyni (sala z wieńcem przechodnich nisz-kaplic o tej samej co nawa wysokości) nadawał mu formę bliską kościołowi św. Józefa. Prezbiterium znajduje się na poprzedzonej schodami platformie, pod którą znalazła się krypta. Do bryły korpusu na wysokości prezbiterium znajduje się oratorium i baptysterium. Ścianę w tle ołtarza tworzą podłużne okna zwieńczone łukami odcinkowymi.