

Bielsko-Biała Główna – największa stacja i dworzec kolejowy na terenie Bielska-Białej, posiadający według klasyfikacji PKP kategorię B, na którym krzyżują się trzy linie kolejowe: 117, 139 i 190. Znajduje się na Dolnym Przedmieściu, przy ul. Warszawskiej. Budynek dworca powstał w 1890 roku i jest wpisany do rejestru zabytków (nr rej. A-704/94 z 3.06.1994). Historia i architekturaZłożony z trzech pawilonów budynek powstał w 1890 na trasie Kolei Północnej łączącej Wiedeń z Krakowem i Lwowem (odgałęzienie do Bielska powstało w 1855 i zostało w 1878 przedłużone do Żywca; w 1888 powstały linie do Cieszyna i Kalwarii) według projektu bielskiego architekta Karola Schulza, przez firmę budowlaną innego bielskiego architekta Karola Korna w stylu austriackich dworców prowincjonalnych. Początkowo nazywany był "nowym dworcem" w odróżnieniu od, położonej ok. 200 metrów dalej, stacji z 1860 roku. Budowa dworca doprowadziła do szybkiej rozbudowy Dolnego Przedmieścia w kierunku północnym (m.in. powstanie ul. 3 Maja). W latach 1997–2001 gruntownie wyremontowano dworzec (m.in. odkrycie polichromii), dzięki czemu odzyskał on swój dawny blask. Do 2001 przy peronie 1a można było oglądać kolekcję parowozów. Wśród detali architektonicznych warto zwrócić uwagę na:
O dworcuBielsko-Biała Główna leży na trasach:
Dworzec położony jest na Dolnym Przedmieściu, przy ul. Warszawskiej 2. Na placu przed dworcem znajduje się parking i postój TAXI, a w pobliżu zatrzymują się 33 linie autobusowe. Obiekt połączony jest także kładką nadziemną z dworcem autobusowym i ul. Podwale oraz posiada przejście podziemne między peronami. Dworzec posiada cztery perony:
oraz kilka bocznic towarowych, placów przeładunkowych itp. W pobliżu znajduje się, wybudowana w roku 1848, lokomotywownia. W holu dworca znajduje się pięć czynnych kas biletowych, informacja PKP, apteka, oraz informacja turystyczna (SITBB). Ponadto w budynku funkcjonuje kawiarnia, bank, kafejka internetowa oraz urząd pocztowy. Linki zewnętrzne
|