Zamek w Pucku

Zamek w Pucku – zbudowany został przez Krzyżaków w końcu XIV lub na początku XV wieku. Początkowo był to murowany dom mieszkalny, siedziba lokalnej administracji zakonu. Budynek był jednopiętrowy, podpiwniczony, z kuchnią i kaplicą oraz poddaszem służącym jako magazyn zbożowy. Wzniesiony na piaszczystym wzniesieniu, w północno-zachodniej części miasta. Nie miał własnych fortyfikacji, lecz włączony był w system obrony miasta. Od Pucka oddzielała go fosa ze zwodzonym mostem. Fosa i wał ziemny były tez od strony Zatoki Puckiej.

W 1454 zamek, wraz z Pomorzem Gdańskim przeszedł we władanie królów polskich, jako siedziba starostwa.

Starostowie z rodów Weyherów i Kostków rozbudowali zamek o nowy budynek mieszkalny, zbrojownię, stajnię, spichlerz i browar. Związane to było, między innymi z ustanowieniem Pucka jako portu polskiej floty wojennej.

W czasie wojny ze Szwecją w 1626 Puck wraz z zamkiem został zdobyty przez Szwedów. Po wojnie Władysław IV Waza zlecił rozbudowę i umocnienie miasta oraz zamku, ale rozbudowa, zaprojektowana w 1634 przez inżyniera Fryderyka Getkanta, nie została w pełni zrealizowana, ze względu na kłopoty finansowe.

W czasie Potopu zamek był oblegany przez Szwedów w 1665, lecz obronił się dzięki pomocy wojsk gdańskich.

Z I rozbiorem Polski Puck przypadł Prusom w 1772. Wkrótce później zamek rozebrano. Do dzisiaj zachowały się niektóre ściany piwnic.

Zamek w Pucku – zbudowany został przez Krzyżaków w końcu XIV lub na początku XV wieku. Początkowo był to murowany dom mieszkalny, siedziba lokalnej administracji zakonu. Budynek był jednopiętrowy, podpiwniczony, z kuchnią i kaplicą oraz poddaszem służącym jako magazyn zbożowy. Wzniesiony na piaszczystym wzniesieniu, w północno-zachodniej części miasta. Nie miał własnych fortyfikacji, lecz włączony był w system obrony miasta. Od Pucka oddzielała go fosa ze zwodzonym mostem. Fosa i wał ziemny były tez od strony Zatoki Puckiej.

W 1454 zamek, wraz z Pomorzem Gdańskim przeszedł we władanie królów polskich, jako siedziba starostwa.

Starostowie z rodów Weyherów i Kostków rozbudowali zamek o nowy budynek mieszkalny, zbrojownię, stajnię, spichlerz i browar. Związane to było, między innymi z ustanowieniem Pucka jako portu polskiej floty wojennej.

W czasie wojny ze Szwecją w 1626 Puck wraz z zamkiem został zdobyty przez Szwedów. Po wojnie Władysław IV Waza zlecił rozbudowę i umocnienie miasta oraz zamku, ale rozbudowa, zaprojektowana w 1634 przez inżyniera Fryderyka Getkanta, nie została w pełni zrealizowana, ze względu na kłopoty finansowe.

W czasie Potopu zamek był oblegany przez Szwedów w 1665, lecz obronił się dzięki pomocy wojsk gdańskich.

Z I rozbiorem Polski Puck przypadł Prusom w 1772. Wkrótce później zamek rozebrano. Do dzisiaj zachowały się niektóre ściany piwnic.

Wykopaliska archeologiczne

W czasie prac archeologicznych odsłonięto pełny zarys fundamentów z częściowo zachowanymi gotyckimi piwnicami. Odnaleziono resztki bramy i przedbramia oraz młyn zamkowy. Na dziedzińcu odnaleziono resztki ceglanego pieca, prawdopodobnie z łaźni. Na podstawie badań dendrochronologicznych pali użytych do umocnienia skarpy stwierdzono, że Krzyżacy rozbudowali zamek w latach XVI wieku. Oprócz szczątków naczyń glinianych odnaleziono także groty strzał i bełtów, pociski muszkietowe, resztki kafelkafli z pieców i małych szybek okiennych, oprawionych w ołów. Unikatem jest para ceremonialnych ostróg, prawdopodobnie należących do Karola Knutsona, króla szwedzkiego, który opuszczał zamek w pośpiechu.

Wykopaliska prowadzone są od 1991 przez Instytut Archeologii i Etnologii PAN oraz Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego