Przygodna Kopa

Przygodna Kopa (niem. Venturkoppe) (761 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich.

Dwuwierzchołkowe wzniesienie o szczytach tej samej wysokości, położone w północno-zachodniej części Gór Sowich, około 0, 3 km na północny-zachód od Przełęczy Walimskiej.

Słabo zaznaczone wzniesienie o stromych zboczach: zachodnim, wschodnim i północnym. Północne i wschodnie zbocze opada do doliny Młynówki, południowe w części grzbietowej, minimalnie opada w dół w stronę Przełęczy Walimskiej.

Wznosi się w długim, bocznym grzbiecie odchodzącym od Wielkiej Sowy, w niewielkiej odległości od wzniesienia Wroniec, położonego po południowo-wschodniej stronie, od którego oddzielone jest Przełęczą Walimską. Wzniesienie zbudowane jest z prekambryjskich paragnejsów i migmatytów. Zbocza wzniesienia pokrywa warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich.

Wzniesienie od południowo-zachodniej strony góruje nad osadą Modlęcin. Większość powierzchni wzniesienie łącznie z partią szczytową zajmują nieużytki, łąki i pastwiska, na których rosnące ciągi drzew i kępy krzaków wyznaczają dawne miedze i polne drogi. Niewielka część wschodniego zbocza w środkowej części porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego. Południowym podnóżem prowadzi droga nr 383 z Pieszyc do Walimia. Położenie wzniesienia, dwuwierzchołkowy rozciągnięty południkowo grzbiet, kształt i nie zalesiona powierzchnia, czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Przygodna Kopa (niem. Venturkoppe) (761 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich.

Dwuwierzchołkowe wzniesienie o szczytach tej samej wysokości, położone w północno-zachodniej części Gór Sowich, około 0, 3 km na północny-zachód od Przełęczy Walimskiej.

Słabo zaznaczone wzniesienie o stromych zboczach: zachodnim, wschodnim i północnym. Północne i wschodnie zbocze opada do doliny Młynówki, południowe w części grzbietowej, minimalnie opada w dół w stronę Przełęczy Walimskiej.

Wznosi się w długim, bocznym grzbiecie odchodzącym od Wielkiej Sowy, w niewielkiej odległości od wzniesienia Wroniec, położonego po południowo-wschodniej stronie, od którego oddzielone jest Przełęczą Walimską. Wzniesienie zbudowane jest z prekambryjskich paragnejsów i migmatytów. Zbocza wzniesienia pokrywa warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich.

Wzniesienie od południowo-zachodniej strony góruje nad osadą Modlęcin. Większość powierzchni wzniesienie łącznie z partią szczytową zajmują nieużytki, łąki i pastwiska, na których rosnące ciągi drzew i kępy krzaków wyznaczają dawne miedze i polne drogi. Niewielka część wschodniego zbocza w środkowej części porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego. Południowym podnóżem prowadzi droga nr 383 z Pieszyc do Walimia. Położenie wzniesienia, dwuwierzchołkowy rozciągnięty południkowo grzbiet, kształt i nie zalesiona powierzchnia, czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Turystyka

przez szczyt prowadzi

• niebieski szlak turystyczny – fragment europejskiego szlaku długodystansowego E3 z Zagórza Śląskiego na Wielką Sowę.
• Zbocza wzniesienia stanowią punkt widokowy.