Pałac Schaffgotschów w Cieplicach

Pałac Schaffgotschów w Cieplicach – pałac położony w centrum uzdrowiska Cieplice-Zdrój, pomiędzy Placem Piastowskim a Parkiem Zdrojowym.

Pałac Schaffgotschów w Cieplicach – pałac położony w centrum uzdrowiska Cieplice-Zdrój, pomiędzy Placem Piastowskim a Parkiem Zdrojowym.

Historia

Monumentalną rezydencję (fasada posiada długość 81 metrów) wzniósł książę Johann Nepomucen Schaffgotsch w miejscu renesansowego dworu i domu gościnnego. Pałac wzniesiono w latach 1784-88 z wykorzystaniem reliktów obu budynków, które pozostały po pożarze z roku 1777. Rezydencja reprezentuje styl dojrzałego baroku w połączeniu z formami wczesnoklasycystycznymi. Autorem projektu jest Johann Georg Rudolf, którego zatrudniono w dobrach Schaffgotschów oraz majątku cystersów krzeszowskich. Dekoracje fasady wykonał Augustin Wagner i kamieniarz Johann Pausenberger. Wnętrza dekorowali w stylu empire 1789-1809 malarz Anton Paetz, sztukator Johan Joseph Echtler. W latach 1865-66 przebudowano wnętrza w duchu historyzmu. W latach 1949-51 przeprowadzono remont pałacu. Od roku 1975 w pałacowym budynku znajduje się filia Politechniki Wrocławskiej.

Opis obiektu

Murowany budynek pałacowy zrealizowano jako trójskrzydłowe założenie, zwrócone wydłużoną fasadą do placu, zaś skrzydłami ku ogrodowi. Trójkondygnacjowa bryła budynku pałacowego nakryto wysokim, czterospadowym dachem z lukarnami i wysokimi kominami. Wydłużona 21-osiowa elewacja frontowa pałacu ozdobiono dwoma trzyosiowymi ryzalitami pozornymi zawierającymi portale oraz ujmującymi siedem środkowych osi okiennych. Wieńczące ryzality półkoliste kartusze wypełniono herbem Schaffgotsch, ujęte po bokach attykami ze spoczywającymi na nich kobiecymi posągami oraz zwieńczono wazami. Wnętrza, przebudowywane, zachowały wiele oryginalnej bogatej dekoracji. Parter posiada sklepienia, wyższe kondygnacje kryte są stropami fasetowymi. W kilku salach piętra zachowały się stylowe urządzenia klasycystyczne (posadzki, obicia ścian, plafony, boazerie itp.). Na szczególną uwagę zasługuję m.in. sala balowa, zaprojektowana przez mistrza Kurza z Kowar. Jej ściany i sufit bogato ozdobiono sztukaterią, intarsjowaną mozaikę podłogową, dwa klasycystyczne piece, kryształowy żyrandol oraz lustra. Ściany zdobią medaliony przedstawiające personifikacje antycznych bogiń. W sali Niebieskiej i Lustrzanej zachowały się piece i meble z epoki, parkiety i sztukaterie.