Park Krajobrazowy Dolina Słupi
Czytaj dalej
Park Krajobrazowy Dolina Słupi – park krajobrazowy położony w okolicach miasta Słupska, obejmujący dolinę rzeki Słupi. Park utworzony został w 1981 r., w celu ochrony szczególnie cennych walorów krajobrazowych Doliny Słupi i okolicznych wzgórz morenowych. Jest jedynym w województwie pomorskim parkiem typu dolinnego. Ponad 70% obszaru stanowią lasy liściaste i mieszane. W niedużych wsiach leżących na tym terenie zachowane zostały zabytki architektoniczne, głównie sakralne, oraz zespoły pałacowo-parkowe. W parku znajdują się trzy spośród czterech elektrowni stanowiących tak zwany System Energetyczny Słupi. Powstał on w latach 1904-1925. Tu także występują naturalne stanowiska rzadkich roślin i miejsca gniazdowania ptaków chronionych, między innymi bielika. W 2003 r. żyła tu co najmniej jedna rodzina wilków, a przed rokiem 1900 spotykano niedźwiedzie. GeografiaPołożenieWedług regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego Park Krajobrazowy Dolina Słupi leży na obszarze megaregionu Pozaalpejska Europa Środkowa, prowincji Nizina Środkowoeuropejska, dwóch podprowincji: Pobrzeży Południowobałtyckich, na obszarze których park położony jest w granicach makroregionu Pobrzeże Koszalińskie, mezoregionu Równina Słupska i Pojezierzy Południobałtyckich, na terenie których park znajduje się w granicach makroregionu Pojezierze Zachodniopomorskie i dwóch mezoregionów: Wysoczyzna Polanowska i Pojezierze Bytowskie. Park położony jest w zachodniej części województwa pomorskiego, na obszarze 3 gmin powiatu słupskiego (Kobylnica, Dębnica Kaszubska i Słupsk) i 4 gmin powiatu bytowskiego (Czarna Dąbrówka, Borzytuchom, Kołczygłowy, Bytów). Zajmuje strefę środkowego i dolnego biegu rzeki Słupia i jej dorzecza od wsi Soszyca do drogi gminnej Krępa Słupska – Łosino. Granice obszaru chronionego na znacznych odcinkach wyznaczają drogi: krajowa nr 21 od zachodu, wojewódzkie nr 210 i nr 212 od północy, nr 209 od południa, powiatowa nr 1334G (Oskowo – Pomysk Wielki) od wschodu. 4 km. w kierunku północnym od parku położone jest byłe miasto wojewódzkie Słupsk. Przy granicy północnej leży duża wieś gminna Dębnica Kaszubska. W wewnętrznych granicach parku znajdują się dwie wsie gminne: Kołczygłowy i Borzytuchom. Rzeźba terenuObszar parku w głównej mierze został ukształtowany w wyniku ostatniego zlodowacenia obecnego terenu Polski, nazywanego zlodowaceniem północnopolskim. Konsekwencją tego jest zróżnicowanie wysokościowe obszaru i oraz rozmaitość form terenu. Przeważają pofałdowane powierzchnie wysoczyzn morenowych, poprzecinane dolinami rzek oraz siecią rynien, które współcześnie wypełniają wody jezior. Oś parku stanowi dolina Słupi. Wody rzeki, w wyniku zróżnicowania genetycznego odcinków doliny, płyną albo szerokim, płaskim korytem albo przełomowymi, wąskimi fragmentami o górskim charakterze. FloraNa terenie parku rozpoznano 476 gatunków roślin naczyniowych, w tym 24 podlegające całkowitej ochronie i 9 ochronie częściowej. Obszar cechuje wysoka lesistość. Lasy pokrywają 72% jego powierzchni. Znaczący w tym udział mają bory sosnowe świeże, w których przeważającym gatunkiem jest sosna zwyczajna, pochodząca w głównej mierze z nasadzeń. Dodatkowo spotkać można drzewa nie występujące pierwotnie na tym obszarze, jak: świerk pospolity, daglezja, jodła pospolita, sosna wejmutka i sosna smołowa. Bory sosnowe parku są zróżnicowane pod względem wiekowym, jednak w większości nie przekraczają 120 lat. Najstarsze drzewostany, których wiek szacuje się na 160 lat, znajdują się m.in. w rejonie wsi Jutrzenka. Ochrona Przyrody na obszarze ParkuIstniejące rezerwaty przyrody
Projektowane rezerwaty przyrody
Wyznaczono tu też obszar obszar Natura 2000 „Dolina Słupi” PLB220002. Ochrona Przyrody w otulinie ParkuIstniejące rezerwaty przyrody
Projektowane rezerwaty przyrody
|
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 128 odsłon