Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie

Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie – kościół parafialny parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie, w dekanacie Lubin Wschód należącym do diecezji legnickiej.

Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie – kościół parafialny parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie, w dekanacie Lubin Wschód należącym do diecezji legnickiej.

Historia

Parafia została powołana do życia 12 czerwca 1981 r. dekretem erekcyjnym, który wszedł w życie 29 czerwca 1981 r. Już 5 lipca 1981 r. odbyła się pierwsza msza pod gołym niebem. Natomiast 29 listopada 1981 r. ziemia pod budowę kościoła została uroczyście poświęcona przez księdza arcybiskupa-prymasa Polski Józefa Glempa. Na przełomie marca i kwietnia 1982 r. rozpoczęto wykopy pod budowę świątyni. 21 czerwca 1983 r. we Wrocławiu, papież Jan Paweł II, poświęcił kamień węgielny z Niepokalanowa, który w dniu 6 grudnia 1986 r. wraz z aktem erekcyjnym został wmurowany w ścianę kaplicy głównej przez arcybiskupa metropolitę wrocławskiego ks. kardynała Henryka Gulbinowicza. Pierwsze nabożeństwo odprawiono w kaplicy „dolnej” 6 maja 1984 r., a uroczystej konsekracji świątyni dokonał 24 października 1999 r. biskup legnicki Tadeusz Rybak.

Architektura

Monumentalna świątynia jest dwukondygnacyjna. Na poziomie sutereny znajduje się mała kaplica i inne pomieszczenia parafialne. Natomiast główna kaplica znajduje się na wysokim parterze. Jest ona jednonawowa o charakterze halowym. Nad jej wejściem znajduje się chór do którego prowadzą schody dwubiegowe powrotne, znajdujące się po prawej stronie od wejścia. Chór wsparty jest podwójną kolumnadą. W centralnej części nad prezbiterium umieszczona jest monumentalna rzeźba (ok. 6 m) przedstawiająca Jezusa Chrystusa na krzyżu. Po lewej stronie prezbiterium w niszy stoi drewniana rzeźba św. Marii, a po prawej rzeźba Maksymiliana Kolbe. Obie rzeźby są naturalnych rozmiarów. Po prawej stronie od wejścia, na ścianie bocznej wmurowany jest wcześniej wspomniany kamień z Niepokalanowa. Kaplice pokrywa strop kasetonowy. Długie i wąskie okna witrażowe przedstawiają prosty motyw kwiatowy.

Portal kościoła jest znacznie wysunięty od fasady. Do wnętrza prowadzą potrójne drzwi dwuskrzydłowe. Ściany okładane są cegłą o wątku polskim (gotyckim). Świątynia skierowana jest na południe. Od strony zachodniej znajduje się wejście boczne do głównej kaplicy z podjazdem dla wózków. Elewacja zachodnia wsparta jest licznymi lizenami. Wschodnia natomiast urozmaicona jest ryzalitami narożnymi i środkowymi. Ta część budowli to pomieszczenia zamieszkane przez księży. Kościół pokrywa dach dwuspadowy.

Powierzchnia zabudowy świątyni to 2550 m², kubatura to 49 m³. Wielkością przewyższa wrocławską katedrę pw. św. Jana.

Obok kościoła stoi żelbetonowa dzwonnica o wysokości 34 m, na której znajdują się trzy spiżowe dzwony: „Maksymilian” o wadze 305 kg, „Niepokalana” – 700 kg i „Jan Paweł II” – 1300 kg.