Kościół św. Karola Boromeusza

Kościół parafialny pw. św. Karola Boromeusza w Wołowie.

Kościół parafialny pw. św. Karola Boromeusza w Wołowie.

Historia

Z powodu ostatecznego przyznania luteranom jedynego i największego kościoła w Wołowie (pw. św. Wawrzyńca) na mocy ugody z Altranstadt w 1707 r., katolicy w Wołowie zostali pozbawieni własnej świątyni. Wówczas, przy pomocy zakonu karmelitów z Głębowic oraz panującego rodu cesarskiego Habsburgów, zaczęto wznosić w mieście klasztor i kościół zakonu karmelitów, który miał prowadzić rekatolicyzację regionu.

20 lipca 1713 r. dokonano uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę klasztoru, uczynił to ówczesny opat cystersów lubiąskich Ludwik Banek. Budowę klasztoru i kościoła zakończono w 1724 r., a konsekracja kościoła odbyła się 1 sierpnia 1730 r. Kościół i klasztor spłonął podczas wielkiego pożaru miasta w 1781 r., a po 1785 r. został odbudowany, dodano również organy. W 1791 r. zawieszono na wieży mały dzwon. Obecny zawieszono w 1926 r. nadając mu imię patrona kościoła.

23 listopada 1810 r. na mocy edyktu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III nastąpiła sekularyzacja klasztoru i kościoła. W 1812 r. kościół został przekazany parafii katolickiej wraz z północnym skrzydłem klasztoru. Pomieszczenia poklasztorne po wschodniej stronie zostały przebudowane i zamienione na pruskie koszary wojskowe.

Opis

Kościół to budowla jednonawowa z rzędami bocznych kaplic, na planie prostokąta, główna nawa posiada cztery przęsła oddzielone łukiem tęczowym od niższego i węższego prezbiterium. Sklepienie kolebkowe. Przy prezbiterium znajdują się empory z podwójnymi oknami. Główną zachodnią elewację barokowego kościoła, zwieńczoną potrójnym szczytem, zdobią umieszczone w niszach figury: prorokini Anna i starzec Symeon. Na osi środkowej znajduje się barokowy portal. Nad wejściem do kościoła umieszczono dwa herby: Habsburgów i Zakonu Karmelitów. Kościół jak wiele budowli barokowych nie posiada wieży, lecz ma jedynie drewnianą sygnaturkę. Jednym z ciekawszych zabytków klasztoru jest późnogotycka figura N.M.Panny umieszczona nad furtą klasztorną (wejściem bocznym), pochodząca prawdopodobnie z XV wieku.

Rokokowy ołtarz główny ozdabia obraz Apoteoza św. Karola Boromeusza z 1721 r. (malarz: Jeremiasz Józef Knechtel).