Kościół ewangelicki

Kościół ewangelicki w Szprotawie – został wzniesiony na fundamentach zamku książęcego. Prace budowlane zaczęły się w roku 1744. Gruz po starym zamku został wykorzystany do zasypania starej fosy. Fragmenty średniowiecznych murów zamkowych zostały wykorzystane do budowy nowych ścian świątyni. Zamkową basteję wykorzystano urządzając w niej kryptę, natomiast w wyższej kondygnacji zakrystię. Ściany północne oraz wieżę wzniesiono od podstaw. 27 sierpnia 1747 roku odbyło się uroczyste otwarcie świątyni. W 1821-1822 wieża kościelna została przebudowana, co upamiętniają napisy nad wejściem głównym. Pod koniec XIX wieku wieża zostaje odnowiona. Naprzeciw kościoła wznosi się gmach szkoły ewangelickiej z zegarem słonecznym. Kościół funkcjonuje do roku 1945. Po wysiedleniu ludności niemieckiej po II wojnie światowej systematycznie popada w ruinę. W latach 60. XX wieku zawala się dach oraz miedziana kopuła wieży. Obecnie kościół jest odbudowywany przez parafię polskokatolicką.

W 2000 roku wewnątrz kościoła miały miejsce prace archeologiczne w celu zbadania osadnictwa pradziejowego i historycznego.

Kościół ewangelicki w Szprotawie – został wzniesiony na fundamentach zamku książęcego. Prace budowlane zaczęły się w roku 1744. Gruz po starym zamku został wykorzystany do zasypania starej fosy. Fragmenty średniowiecznych murów zamkowych zostały wykorzystane do budowy nowych ścian świątyni. Zamkową basteję wykorzystano urządzając w niej kryptę, natomiast w wyższej kondygnacji zakrystię. Ściany północne oraz wieżę wzniesiono od podstaw. 27 sierpnia 1747 roku odbyło się uroczyste otwarcie świątyni. W 1821-1822 wieża kościelna została przebudowana, co upamiętniają napisy nad wejściem głównym. Pod koniec XIX wieku wieża zostaje odnowiona. Naprzeciw kościoła wznosi się gmach szkoły ewangelickiej z zegarem słonecznym. Kościół funkcjonuje do roku 1945. Po wysiedleniu ludności niemieckiej po II wojnie światowej systematycznie popada w ruinę. W latach 60. XX wieku zawala się dach oraz miedziana kopuła wieży. Obecnie kościół jest odbudowywany przez parafię polskokatolicką.

W 2000 roku wewnątrz kościoła miały miejsce prace archeologiczne w celu zbadania osadnictwa pradziejowego i historycznego.

Literatura

• Felix Matuszkiewicz, Geschichte der Stadt Sprottau, 1908.
• Gerhard Kossert, Geschichte der Kirche Zur Burg Gottes in Sprottau, 1997.
• Maciej Boryna, Sensacje Ziemi Szprotawskiej, 2000.
• Maciej Boryna, Tajemnice Szprotawy i okolic, 2001.
• Krzysztof Wachowiak, Zamek i fortyfikacje miejskie w Szprotawie, 2007, praca niepublikowana.
• Materiały własne Muzeum Ziemi Szprotawskiej, 2006.