Dwór Artusa

Dwór Artusa w Toruniu - gmach na Rynku Staromiejskim pod numerem 6. Powstał w latach 1889-1891, według projektu miejskiego radcy budowlanego Rudolpha Schmidta. Obecnie parter jest przeznaczony na cele handlowe, a pozostałe piętra służą celom kulturalnym: Centrum Kultury Dwór Artusa oraz siedziba Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej.

Dwór Artusa w Toruniu - gmach na Rynku Staromiejskim pod numerem 6. Powstał w latach 1889-1891, według projektu miejskiego radcy budowlanego Rudolpha Schmidta. Obecnie parter jest przeznaczony na cele handlowe, a pozostałe piętra służą celom kulturalnym: Centrum Kultury Dwór Artusa oraz siedziba Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej.

Historia

Obecny budynek zajmuje miejsce trzech parcel średniowiecznych. Pierwszy Dwór Artusa, właściwie nazwyany "Dom Towarzyski", czy "Dom Klubowy" (nazwa Dwór Artusa na określenie budynku pojawiła się dopiero na początku w XVII wieku) zbudowany został w latach 1385–1386. W 1466 podpisano tutaj II pokój toruński. Budowla była później przebudowywana i remontowana, szczególnie w XVII wieku, kiedy wykonano bogatą dekorację malarską fasady, na której umieszczono fryzy z wizerunkami królów od Władysława Jagiełły do Zygmunta III Wazy, znanych z cyklu rysunków powstałych w latach 1738-1745 przedstawiających widoki Torunia i okolic przygotowanych przez Steinera. Przebudowaniu uległo także sala parterowa gdzie m.in. wyłożono podłogę białymi i czerwonymi płytami marmurowymi. Wnętrze na parterze podzielone dwiema kolumnami przekrywało sklepienie.

14 czerwca 1802 roku, władze Pruskie rozpoczęły rozbiórkę średniowiecznego gmachu. Dopiero w maju 1826 roku ukończono budowę drugiego Dworu Artusa według projektu budowniczego miejskiego Heckerta. Miał on skromną klasycystyczną, piętrową, pięcioosiową fasadę dekorowaną pilastrami w wielkim porządku. Na skutek likwidacji Bractwa św. Jerzego w 1842 roku, Dwór stał się Teatrem Miejskim z widownią na 500 miejsc. Drugi Dwór Artusa i sąsiednia, zachodnia kamienica uległy rozbiórce w 1889 roku, na ich miejscu powstał obecny budynek. Na parterze "Trzeciego Dworu Artusa" miesciła się restauracja i sklepy, na piętrze natomiast znajdowały się sale Wielka, Biała, Mała i Czerwona, a na poddaszu pokoje gościnne .

Po odzyskaniu niepodległości w 1920 roku, reprezentacyjne sale Dworu gościły m.in.generała Józefa Hallera, prezydentów II Rzeczpospolitej: Stanisława Wojciechowskiego, Ignacego Mościckiego czy Józefa Piłsudskiego. Wróciły tradycyjne uroczystości państwowe, spotkania społeczne, cechowe i bale reprezentacyjne.

Po II wojnie światowej, w 1949 roku, budynek został przekazany tworzącemu się Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika, w którym mieściło się Collegium Maximum oraz Klub Studencki Od Nowa w Toruniu. Od 1993 roku jest siedzibą Centrum Kultury.

Obecny budynek

Styl budynku jest określany jako neorenesans niderlandzki, fasada jest trójkondygnacyjna, licowana cegłą ze znacznym użyciem czerwonego piaskowca (parter, detale dekoracyjne), znacznie przeskalowana w stosunku do sąsiedniej zabudowy Rynku. Oprócz motywów neorenesansowych obecne są w niej również nawiązania do pierwotnego, gotycko-renesansowego budynku Dworu Artusa - lekko ostrołukowe okna i boniowanie na parterze, nadwieszone wieżyczki flankujące fasadę, blankowanie wieńczące budynek. Całość przykryta jest wysokim, czterospadowym dachem, którego sylwetka jest wyraźnie widoczna w panoramie Torunia.