Przełączka pod Żabią Czubą

Przełączka pod Żabią Czubą (słow. Žabia štrbina, dawniej Štrbina pod Žabou kopou, niem. Froschkopfscharte, węg. Szélső-Békás-csorba) – przełęcz w Żabiej Grani (Žabí hrebeň), oddzielająca Żabią Czubę (Žabia kopa, 2080 m n.p.m.) od Żabiego Szczytu Niżniego (Malý Žabí štít, 2098 m).

Przełęcz położona jest na wysokości 2031 m w pobliżu Żabiej Czuby. Z przełęczy w kierunku Morskiego Oka schodzi Żabi Żleb (Žabí žľab). Siodło leży na granicy polsko-słowackiej i nie prowadzi na nie żaden znakowany szlak turystyczny. Przełęcz stanowi dogodny dostęp do sąsiednich szczytów.

Z rzadkich roślin w rejonie przełęczy występuje ukwap karpacki – gatunek w Polsce występujący tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach.

Przełączka pod Żabią Czubą (słow. Žabia štrbina, dawniej Štrbina pod Žabou kopou, niem. Froschkopfscharte, węg. Szélső-Békás-csorba) – przełęcz w Żabiej Grani (Žabí hrebeň), oddzielająca Żabią Czubę (Žabia kopa, 2080 m n.p.m.) od Żabiego Szczytu Niżniego (Malý Žabí štít, 2098 m).

Przełęcz położona jest na wysokości 2031 m w pobliżu Żabiej Czuby. Z przełęczy w kierunku Morskiego Oka schodzi Żabi Żleb (Žabí žľab). Siodło leży na granicy polsko-słowackiej i nie prowadzi na nie żaden znakowany szlak turystyczny. Przełęcz stanowi dogodny dostęp do sąsiednich szczytów.

Z rzadkich roślin w rejonie przełęczy występuje ukwap karpacki – gatunek w Polsce występujący tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach.

Historia zdobycia

Przełączka pod Żabią Czubą była od dawna znana i uczęszczana, początkowo przez juhasów i koziarzy, później turystów. Jest to wygodne przejście z Doliny Rybiego Potoku do Doliny Żabich Stawów Białczańskich (Žabia Bielovodská dolina).

Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne:

• latem – zapewne Mieczysław Lerski, 15 maja 1910 r.; na pewno E. Raynelówna, Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Leon Loria, Kazimierz Piotrowski, Mieczysław Świerz, 14 września 1910 r.,
• zimą – Andrzej Krzeptowski II, 23 grudnia 1929 r.