Kościół św. Jana i św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny Aleksandryjskiej (niem. Kirche der hlg. Johannes und Katharina von Alexandrien) – mieści się w Świerzawie. Jest to najcenniejszy zabytek miasteczka. Powstał w II połowie XIII wieku i do dziś przetrwał w prawie niezmienionym wyglądzie. Ewenementem jest, że obiekt romański zachował się w tak dobrym stanie.

Świątynia od 1552 roku służyła ewangelikom, którym odebraną ją w 1654. Od 1713 rok był kościołem cmentarnym. Po wypędzeniu miejscowych Niemców po 1945 kościół zaczął niszczeć, ale uniknął całkowitej dewastacji (w przeciwieństwie do przykościelnego cmentarza, który został zlikwidowany w latach 60. XX wieku). Pierwsze prace konserwacyjne przeprowadzono w 1959 roku, następne w latach 60. i od 1977 do dnia dzisiejszego.

Kościół nie pełni już funkcji sakralnych, ale muzealne i wystawiennicze.

Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny Aleksandryjskiej (niem. Kirche der hlg. Johannes und Katharina von Alexandrien) – mieści się w Świerzawie. Jest to najcenniejszy zabytek miasteczka. Powstał w II połowie XIII wieku i do dziś przetrwał w prawie niezmienionym wyglądzie. Ewenementem jest, że obiekt romański zachował się w tak dobrym stanie.

Świątynia od 1552 roku służyła ewangelikom, którym odebraną ją w 1654. Od 1713 rok był kościołem cmentarnym. Po wypędzeniu miejscowych Niemców po 1945 kościół zaczął niszczeć, ale uniknął całkowitej dewastacji (w przeciwieństwie do przykościelnego cmentarza, który został zlikwidowany w latach 60. XX wieku). Pierwsze prace konserwacyjne przeprowadzono w 1959 roku, następne w latach 60. i od 1977 do dnia dzisiejszego.

Kościół nie pełni już funkcji sakralnych, ale muzealne i wystawiennicze.

Architektura

Wyznacznikiem kościoła jest czworoboczna wieża dobudowana do bryły głównej kościoła w 1506 roku. Kościół jest murowany z kamienia, jednonawowy, z prezbiterium zamkniętym półkolistą apsydą. Nawa i prezbiterium przykryte stropem drewnianym wspartym na dwóch słupach. W apsydzie trzy romańskie okna z kolumienkami. Od strony zachodniej i południowej dwa portale o cechach gotyckich. Prawdziwym dziełem kunsztu kamieniarskiego jest wspaniały portal z Drzewem Życia, pochodzący z XII wieku.

Największą atrakcją zabytku są malowidła, które zdobią ściany świątyni. Odkryte w 1977 roku pod warstwami tynku ścienne malowidła o tematyce zwierzęcej i roślinnej pochodzą z XIII wieku. Przedstawiają dosyć nietypowe zwierzęta takie jak bocian, żyrafa czy ryby. Malowidła te są ściśle związane z symboliką życia. Ścianę północną kościoła zdobią XIV-wieczne malowidła ukazujące życie Katarzyny Aleksandryjskiej wg "Złotej Legendy". Jest to najszersze ze znanych przedstawień obrazowych życia tej średniowiecznej świętej w Europie środkowej. Również na tej samej ścianie widnieje rysunek przedstawiający ukrzyżowanie.

Wewnątrz świątyni uwagę przykuwają także XVI-wieczne, renesansowe płyty nagrobne z rzeźbionymi postaciami, XII-wieczna chrzcielnica, drewniane, polichromowane empory czy prezbiterium romańskie. Obiekt znajduje się na północnych przedmieściach miasteczka w pobliżu mostu na Kaczawie, przy drodze do Złotoryi.