Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny

Cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy w Kalnikowie – murowana prawosławna cerkiew parafialna. Należy do dekanatu Przemyśl diecezji przemysko-nowosądeckiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Dawna świątynia greckokatolicka.

Pierwsza wzmianka o cerkwi Najświętszej Maryi Panny, zachowana w przemyskich aktach grodzkich pochodzi z 1378. Obecna cerkiew została zbudowana w 1920 na miejscu starszej, murowanej cerkwi z 1882.

Z 1882 pochodzi również dzwonnica stojąca przed cerkwią. Świątynia należała do greckokatolickiego dekanatu jarosławskiego (przed I wojną światową do krakowieckiego).

Po wojnie cerkiew została opuszczona i zaniedbana, od 1958 jest użytkowana przez Kościół Prawosławny. Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego cerkiew stała się wyłączną własnością tego Kościoła.

Cerkiew i dzwonnicę wpisano do rejestru zabytków 5 czerwca 1992 pod nr A-457.

Cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy w Kalnikowie – murowana prawosławna cerkiew parafialna. Należy do dekanatu Przemyśl diecezji przemysko-nowosądeckiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Dawna świątynia greckokatolicka.

Pierwsza wzmianka o cerkwi Najświętszej Maryi Panny, zachowana w przemyskich aktach grodzkich pochodzi z 1378. Obecna cerkiew została zbudowana w 1920 na miejscu starszej, murowanej cerkwi z 1882.

Z 1882 pochodzi również dzwonnica stojąca przed cerkwią. Świątynia należała do greckokatolickiego dekanatu jarosławskiego (przed I wojną światową do krakowieckiego).

Po wojnie cerkiew została opuszczona i zaniedbana, od 1958 jest użytkowana przez Kościół Prawosławny. Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego cerkiew stała się wyłączną własnością tego Kościoła.

Cerkiew i dzwonnicę wpisano do rejestru zabytków 5 czerwca 1992 pod nr A-457.

Literatura

• Dmytro Błażejowśkyj – Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X