Kościół św. Ignacego Loyoli przy ul. Stysia na wrocławskich Krzykach – wybudowany (wraz z towarzyszącym mu klasztorem jezuitów) w latach 1979-90 według projektu arch. Zenona Nasterskiego kościół katolicki.
Kościół Ignacego Loyoli oraz cały zespół klasztorny zastąpił istniejący tu wcześniej obiekt, w znacznym stopniu zniszczony w 1945. Po wstępnym zabezpieczeniu jeszcze w tym samym roku, roboty przy odbudowie trwały jeszcze pięć następnych lat. W miarę wzrostu liczby mieszkańców tej niemal całkowicie zrównanej przez wojnę z ziemią dzielnicy jej kościół parafialny wkrótce stał się niewystarczający dla ich potrzeb. Przedsięwzięcie zrealizowano bez przerywania pracy duszpasterskiej, etapami. Rozpoczęto je od wyburzenia przylegającego do kościoła starego domu zakonnego od ul. Swobodnej. Na jego miejscu wybudowano nowy, a budowę samego kościoła rozpoczęto w 1981, pierwszym nabożeństwem była tam pasterka 1988, a konsekracji kościoła kardynał Henryk Roman Gulbinowicz dokonał 13 maja 1989.
Kościół wraz z zespołem klasztornym wbudowany jest w ciąg ulicznej zabudowy ul. Stysia i przylega do hotelu asystenta "Klasztor" wrocławskiej Akademii Ekonomicznej, XIX-wiecznej budowli z czerwonej cegły. Północno-zachodni front budynku kościoła nawiązuje do rycerskich tradycji jezuitów i symbolizuje zwarty szereg zaopatrzonych w półkoliście zakończone tarcze i krzyże rycerzy, nad którymi góruje jeden - w monumentalnej zbroi i z potężnym krzyżem. Symbolika ta związana jest także z uroczystością poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę kościoła, której dokonał Jan Paweł II w 1983, w trzechsetną rocznicę odsieczy wiedeńskiej. Kościół jest dwupoziomowy, główna nawa kościelna znajduje się na górnej kondygnacji.
W pomieszczeniach zespołu klasztornego przy kościele funkcjonuje m.in. Dom Spotkań im. Angelusa Silesiusa, które ma na celu wszechstronną edukację i wychowanie młodych ludzi w duchu chrześcijańskiej współpracy międzynarodowej. | 
