Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela – wzniesiony w Zielonej Górze z fundacji Georga Beuchelta i jego siostry Liddy.
Beuchelt na jego budowę przeznaczył w testamencie 50 tys. marek. Pod budowę wybrano działkę przy al. Niepodległości należącą do Beucheltów. Kościół zbudowano dla parafii ewangelicko–augsburskiej.
W 1914 roku rozpisano konkurs architektoniczny. Ostatecznie przygotowanie projektu zlecono Wilhelmowi Wagnerowi i Oskarowi Hossfeldowi. 19 maja położono kamień węgielny. W kwietniu 1916 roku kościół był już pokryty dachem. Uroczyste poświęcenie świątyni nastąpiło 3 stycznia 1917 roku. Obiekt posiadał elektryczne ogrzewanie oraz zegar i organy o napędzie elektrycznym.
Kościół wraz z jego wystrojem nawiązuje do bazylik wczesnochrześcijańskich. Kościół wzniesiono z cegły na planie prostokąta z przyległymi od południowego zachodu prezbiterium z zakrystią i czworoboczną żelbetową w rzucie wieżą od północnego wschodu. Na szczycie wieży zamontowano cztery dzwony. W trójnawowym wnętrzu na kolumnach opierają się empory. Ołtarz wykonany jest z kamienia reńskiego, a chrzcielnica z białego i czerwonego piaskowca.
Świątynia może pomieścić 2000 wiernych, w tym 800 w ławkach na parterze i 400 w emporach. Od wielu lat organizowane są tu koncerty organowe, muzyki symfonicznej oraz chóralnej.
W 1946 kościół został przejęty przez katolików, a w 1951 r. stał się świątynią nowo erygowanej parafii Najświętszego Zbawiciela. | 
