Jezioro Gardno

Gardno (dawniej Jezioro Gardeńskie, kaszb. Gardno, niem. Garder See) – poligenetyczne jezioro przybrzeżne położone na Wybrzeżu Słowińskim w województwie pomorskim. Od Morza Bałtyckiego oddzielone jest piaszczystą mierzeją, przeciętą przepływającą przez Gardno rzeką Łupawą. Ma powierzchnie 2469 ha i maksymalną głębokość 2,6 m. W całości wchodzi w skład Słowińskiego Parku Narodowego. W obrębie akwenu jeziora znajduje się rezerwat Wyspa Kamienna.

Jezioro stwarza idealne warunki do uprawiania turystyki kwalifikowanej. Przez kilka miesięcy w roku zjeżdżają tu windsurfingowcy. Idealne warunki odnajdują także żeglarze i wędkarze. Baza hotelowa w okolicach jeziora jest stale rozwijana.

Gardno (dawniej Jezioro Gardeńskie, kaszb. Gardno, niem. Garder See) – poligenetyczne jezioro przybrzeżne położone na Wybrzeżu Słowińskim w województwie pomorskim. Od Morza Bałtyckiego oddzielone jest piaszczystą mierzeją, przeciętą przepływającą przez Gardno rzeką Łupawą. Ma powierzchnie 2469 ha i maksymalną głębokość 2,6 m. W całości wchodzi w skład Słowińskiego Parku Narodowego. W obrębie akwenu jeziora znajduje się rezerwat Wyspa Kamienna.

Jezioro stwarza idealne warunki do uprawiania turystyki kwalifikowanej. Przez kilka miesięcy w roku zjeżdżają tu windsurfingowcy. Idealne warunki odnajdują także żeglarze i wędkarze. Baza hotelowa w okolicach jeziora jest stale rozwijana.

Stany wody jeziora Gardno

Poziom wód jeziora Gardno w okresie maksymalnej transgresji litorynowej był wyższy o 3 m od obecnego poziomu. Zasięg morza litorynowego z tego okresu wyznacza szczątkowo zachowany dawny wał brzegowy między jeziorem Dołgie Duże i Dołgie Małe. O zmianach poziomu wód w okresie politorynowym świadczą liczne formy w otoczeniu jeziora, które szczególnie wyraźnie zachowały się na wschodnim brzegu jeziora. Do najważniejszych czynników wywierających decydujący wpływ na stany wody jeziora należą silne wiatry i zmiany poziomu zwierciadła wody w morzu. Oba te zjawiska występują najczęściej w okresie od listopada do lutego. Panujące w tym czasie silne wiatry z sektora północno-zachodniego powodują zjawisko napływu wód morskich do jeziora. Nierzadkie są przypadki napływu wód morskich latem, w okresach niewielkiego spadku wody Łupawy między morzem a jeziorem. Z przeprowadzanych analiz wynika, że wysokie stany wody jeziora powodowane były głównie przez wiatr z kierunków N, W, NW i SW. Wiatr z sektora NE, E, SE wpływa zdecydowanie na obniżenie poziomu wody w jeziorze. Wiatr z kierunków N, W, NW stanowi niewielki procent w stosunku do wiatru z pozostałych, przeważających kierunków, których największa częstość przypada na miesiące zimowe. Na stany wody jeziora Gardno wpływa również dopływ powierzchniowy ze zlewni jeziora. Wzrost stanów wody związany z dopływem powierzchniowym zdarza się tylko w wyjątkowych sytuacjach. Należą do nich całkowite lub częściowe zahamowanie dopływu wód jeziora, spowodowane zapiaszczeniem ujścia Łupawy. Są to jednak sytuacje krótkotrwałe, rzędu najwyżej kilku dni. Zwiększony (większy o 20% od dopływu w okresie od maja do października) dopływ rzeczny do jeziora występuje zwykle w miesiącach od listopada do kwietnia. Wpływ Morza Bałtyckiego na stosunki hydrologiczne jeziora Gardno objawia się głównie w napływach wody morskiej do jeziora. Napływ wody morskiej do jeziora, czyli tzw. prąd wsteczny, powstaje wówczas, gdy stan wody w morzu jest wyższy od poziomu wody w jeziorze. W rozkładzie miesięcznym najwięcej dni z napływami wody morskiej do jeziora stwierdzono w styczniu (26 dni, czyli 14% wszystkich wlewów). W odniesieniu do wszystkich wlewów, nieznacznie przeważa półrocze letnie (51,4%). Największa liczba wlewów występuje podczas wiatru z kierunku N, NW i W. Przyczynia się do tego przebieg linii brzegu morskiego w rejonie ujścia Łupawy stanowiący z kierunkiem północnym kąt 64º. Drugą ważną przyczyną ułatwiającą napływ wody morskiej podczas wiatru z sektora północno-zachodniego jest północny kierunek ujścia Łupawy.

Obszary ścisłej ochrony przyrody w okolicach jeziora

• Obszar ochrony ścisłej Gardnieńskie Lęgi
• Obszar ochrony ścisłej Jezioro Dołgie Małe
• Obszar ochrony ścisłej Mierzeja
• Obszar ochrony ścisłej Wyspa Kamienna

Wypadek łódzkich harcerek w 1948 roku

18 lipca 1948 roku na jeziorze miał miejsce wypadek, w wyniku którego utonęło 25 osób. Ofiarami były 22 nastoletnie harcerki z 15. Łódzkiej Drużyny Harcerskiej, organizatorka ich obozu w Gardnie Wielkiej, żona przewoźnika, oraz miejscowa kobieta zatrudniona w obozowej kuchni. Przyczyną była nieodpowiedzialność miejscowego przewoźnika, który w dwóch łódkach (jedna z silnikiem, a druga na holu) mogących w sumie pomieścić maksymalnie 21 osób, umieścił 40 osób. Celem przejażdżki miało być zobaczenie morza w miejscowości Rowy. W czasie rejsu zerwał się wiatr, a podniesiona nim fala spowodowała wywrócenie się obu łódek. Między innymi utonęła wówczas 13-letnia córka prof. Stefanii Skwarczyńskiej - Joanna. Ofiary tej katastrofy w większości spoczywają w jednej kwaterze na cm. św. Józefa przy ul. Ogrodowej w Łodzi.

Była to największa tragedia w dotychczasowych dziejach łódzkiego i polskiego harcerstwa.