Brama Zielona

Brama Zielona Głównego Miasta (niem. Grünes Tor, dawniej Brama Kogi) – prawdopodobnie najstarsza z bram wodnych Gdańska, wzmiankowana w roku 1357.

Brama Zielona to pierwszy w Gdańsku przykład manieryzmu niderlandzkiego, stylu, który nadał miastu charakterystyczne piętno.

Brama Zielona Głównego Miasta (niem. Grünes Tor, dawniej Brama Kogi) – prawdopodobnie najstarsza z bram wodnych Gdańska, wzmiankowana w roku 1357.

Brama Zielona to pierwszy w Gdańsku przykład manieryzmu niderlandzkiego, stylu, który nadał miastu charakterystyczne piętno.

Historia

Została zbudowana w latach 1564-1568 przez Regniera z Amsterdamu i drezdeńczyka Hansa Kramera, jako gdańska rezydencja królów polskich.

Wraz z bramami Złotą i Wyżynną spinała ciąg ulicy Długiej i Długiego Targu, zwany Drogą Królewską. Dalej, poprzez Zielony Most, Bramę Stągiewną i Długie Ogrody (Brama Żuławska) prowadził trakt na Elbląg i Królewiec.

Mimo swego przeznaczenia, Brama Zielona nigdy polskich królów nie gościła. Zatrzymała się tu jedynie przejazdem przyszła żona Władysława IV, a później Jana Kazimierza, Maria Ludwika Gonzaga (11-20 lutego 1646). Mieściło się tutaj natomiast Towarzystwo Przyrodnicze, przeniesione wkrótce do Domu Przyrodników.

Do budowy bramy wykorzystano niespotykane dotąd w gdańskim budownictwie cegły o małych rozmiarach, nazwane holenderskimi z uwagi na to że zostały sprowadzone jako balast w ładowniach statków z Amsterdamu.

Dzisiaj brama mieści oddział Muzeum Narodowego w Gdańsku. Organizowane są tu wystawy czasowe, różnego rodzaju spotkania, konferencje i pokazy. W jednym z pomieszczeń Zielonej Bramy znajduje się biuro byłego prezydenta III RP Lecha Wałęsy.