Ulica Tadeusza Czackiego

Przewodnik
Mapa
Atrakcje

”	Ulica Tadeusza Czackiego w Warszawie - ulica warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od ul. Świętokrzyskiej do ul. Traugutta.

Czytaj dalej

”

Ulica Tadeusza Czackiego w Warszawie - ulica warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od ul. Świętokrzyskiej do ul. Traugutta.

Historia

Ulicę Czackiego, zwaną do roku 1884 Włodzimierską na cześć Włodzimierza I Wielkiego, wytyczono w roku 1866 na gruntach należących wcześniej do księży misjonarzy.

Poza epizodycznie istniejącym drewnianym teatrzykiem Rappo pierwszymi zabudowaniami ulicy były: gmach Banku Handlowego, przyporządkowany numeracji ul. Traugutta, trzypiętrowa kamienica projektowana przez Juliana Ankiewicza, oraz pałac Natansonów, mieszczący również bank należący do tej rodziny.

Wśród obiektów wzniesionych w pierwszym dziesięcioleciu istnienia ulicy wyróżniała się kamienica pod numerem 23, z wystrojem rzeźbiarskim autorstwa Faustyna Cenglera.

W latach 1878-80 przy ulicy wybudowano gmach Towarzystwa Kredytowego Miasta Warszawy, zaprojektowany również przez Juliana Ankiewicza.

W tym czasie przy ul. Czackiego powstało też kilka kamienic o starannym, neorenesansowym wystroju fasad; w latach 1882 - 1884 na posesji Adolfa Szmidta przebito w celach spekulacyjnych ślepy zaułek - obecną ul. Dowcip.

Ostatnim budynkiem wzniesionym przy ulicy Czackiego był gmach Stowarzyszenia Techników, dziś Naczelnej Organizacji Technicznej, wybudowany według projektu Jana Fijałkowskiego w latach 1903-05.

Ulica zamieszkiwana przed wojną przez wyłącznie zamożnych lokatorów była elementem finansowego "city", tworzącego się przed wojną wokół Placu Wareckiego, obecnego Placu Powstańców Warszawy. Korzystały z tego liczne firmy, lokując swoje siedziby wśród przedstawicielstw banków, w tym znany niegdyś koncern chemiczny Solvay.

W roku 1939 zniszczeniu uległa cała zabudowa narożnika u zbiegu z ul. Świętokrzyską, pozostałe obiekty uległy spaleniu po upadku Powstania Warszawskiego. Krótko po wojnie rozebrano wypalony pałac Natansonów, oraz kilka kamienic. Z całej zabudowy przetrwały jedynie gmachy Towarzystwa Kredytowego Miasta Warszawy i Stowarzyszenia Techników.