

Ulica Gdańska w Łodzi – łódzka ulica mająca prawie 3 kilometry długości. Swój bieg rozpoczyna skrzyżowaniem z ul. Ogrodową, tuż obok ˌˌManufakturyˈˈ, a kończy na skrzyżowaniu z ul. kpt. F. Żwirki przechodząc w ul. prof. B. Stefanowskiego. Do roku 1983 ulica Gdańska kończyła się skrzyżowaniem z ówczesną ul. St. Worcella przy parku im. St. Worcella (obecna ul. ks. I. Skorupki przy parku im. ks. bp. Michała Klepacza), kiedy to ten końcowy odcinek ulicy przemianowano na ulicę prof. Bohdana Stefanowskiego. Ulica Gdańska, podobnie jak ulica Piotrkowska może poszczycić się dużą liczbą perełek architektury, z których wiele uznanych jest za zabytki – są to wille i pałace fabrykanckie oraz kamienice z pięknymi detalami. Powstała z połączenia ulic Nowej i Długiej, istniejących od roku 1873. W 1915 jej nazwę zgermanizowano na Lange Strasse. Nazwa Gdańska pojawiła się w 1920 roku, z okazji zaślubin Polski z morzem. Funkcjonowała do roku 1940. W okresie okupacji nazwę przetłumaczono na Danziger Strasse. Po odzyskaniu niepodległości w 1945 roku przywrócono Gdańską. W latach 1915–1916 została wybrukowana od ul. Zielonej do ul. Ogrodowej. W budynkach tej ulicy, w 1937 roku podłączono kanalizację. Ważniejsze obiekty
Przy ulicy Gdańskiej istniały następujące synagogi:
|