Rezerwat Jamno

Rezerwat przyrody Jamno – florystyczny i leśny rezerwat przyrody położony w gminie Szadek, powiecie zduńskowolskim (województwo łódzkie).

Znajduje się na terenie sołectwa Kotliny, obok przysiółka Jamno. Dojechać do niego można szosą Szadek – Rossoszyca. Z tej szosy kierunkowskaz ze wsi Kotliny do Jamna. Jest to leśnictwo Jamno, uroczysko "Kobyla-Jamno", w obrębie nadleśnictwa Poddębice.

Utworzony Zarządzeniem nr 401 Ministra Leśnictwa z 25 listopada 1959 r. Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie 22,35 ha zespołu grądu wysokiego z jodłą pospolitą jako gatunkiem przeważającym, a występującym tu na północnej granicy zasięgu tego gatunku. Najstarsze osobniki jodły mają ok. 150 lat, osiągają do 32 m wysokości i 2 m w obwodzie. Obejmuje fragment naturalnego lasu jodłowo-dębowego o powierzchni 22,35 ha, w którym jodła stanowi blisko 60% drzewostanu, a dąb ok. 40%.

Gatunki towarzyszące to: sosna, świerk, jarzębina, buk i grab.

Roślinność rezerwatu, której wiek jest różny, ma układ wielowarstwowy. Runo składa się głównie z gatunków borowych (borówka czarna, brusznica, widłak jałowcowaty, paproć, orlica pospolita i in.) a także nielicznych gatunków grądowych (np. zawilec gajowy i perłówka zwisła).

Naliczono tu 152 gatunki roślin naczyniowych oraz 32 gatunki mszaków. Z ciekawych roślin tu występujących należy wymienić: paprotkę zwyczajną, gruszyczkę, widłaka jałowcowatego i gwiaździstego. Występują grzyby: borowik szlachetny, podgrzybek zajączek, mleczaj rydz, koźlarz czerwony, pieprznik pomarańczowy, serowiatka, muchomor czerwony.

Rezerwat przyrody Jamno jest rezerwatem częściowym: gospodarka człowieka jest tu dopuszczona w granicach określonych w planie jego zagospodarowania. Dokonuje się m.in. zabiegów wprowadzania jodły, wycinania posuszu i ograniczania ekspansji grabu. Rezerwat stanowi przykład dynamicznego odnawiania się w sposób naturalny jodły na północnej granicy jej zasięgu.

Rezerwat przyrody Jamno – florystyczny i leśny rezerwat przyrody położony w gminie Szadek, powiecie zduńskowolskim (województwo łódzkie).

Znajduje się na terenie sołectwa Kotliny, obok przysiółka Jamno. Dojechać do niego można szosą Szadek – Rossoszyca. Z tej szosy kierunkowskaz ze wsi Kotliny do Jamna. Jest to leśnictwo Jamno, uroczysko "Kobyla-Jamno", w obrębie nadleśnictwa Poddębice.

Utworzony Zarządzeniem nr 401 Ministra Leśnictwa z 25 listopada 1959 r. Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie 22,35 ha zespołu grądu wysokiego z jodłą pospolitą jako gatunkiem przeważającym, a występującym tu na północnej granicy zasięgu tego gatunku. Najstarsze osobniki jodły mają ok. 150 lat, osiągają do 32 m wysokości i 2 m w obwodzie. Obejmuje fragment naturalnego lasu jodłowo-dębowego o powierzchni 22,35 ha, w którym jodła stanowi blisko 60% drzewostanu, a dąb ok. 40%.

Gatunki towarzyszące to: sosna, świerk, jarzębina, buk i grab.

Roślinność rezerwatu, której wiek jest różny, ma układ wielowarstwowy. Runo składa się głównie z gatunków borowych (borówka czarna, brusznica, widłak jałowcowaty, paproć, orlica pospolita i in.) a także nielicznych gatunków grądowych (np. zawilec gajowy i perłówka zwisła).

Naliczono tu 152 gatunki roślin naczyniowych oraz 32 gatunki mszaków. Z ciekawych roślin tu występujących należy wymienić: paprotkę zwyczajną, gruszyczkę, widłaka jałowcowatego i gwiaździstego. Występują grzyby: borowik szlachetny, podgrzybek zajączek, mleczaj rydz, koźlarz czerwony, pieprznik pomarańczowy, serowiatka, muchomor czerwony.

Rezerwat przyrody Jamno jest rezerwatem częściowym: gospodarka człowieka jest tu dopuszczona w granicach określonych w planie jego zagospodarowania. Dokonuje się m.in. zabiegów wprowadzania jodły, wycinania posuszu i ograniczania ekspansji grabu. Rezerwat stanowi przykład dynamicznego odnawiania się w sposób naturalny jodły na północnej granicy jej zasięgu.

Literatura

• Gara K. Milczarski E., Rezerwat "Jamno", "Na sieradzkich szlakach", nr 1/33/1994/IX, s. 7 (plan).