Kościół św. Barbary - Baszty

Baszta Rzeźników (w XVII w. znana jako Baszta Prochowa III, a od XVIII w. znana jako Baszta Kupiecka) – nieistniejąca już jedna z 47 baszt położonych w ciągu murów miejskich.
Baszta Czapników – nieistniejąca już baszta w ciągu murów miejskich w Krakowie. Baszta stała u wylotu ulicy św. Tomasza na planty.
Baszta Barchanników – nieistniejąca już baszta w Krakowie, która położona była w ciągu murów miejskich między basztami Przekupników i Czapników, pomiędzy ulicami św. Tomasza i św. Marka na skraju dzisiejszych Plant.
Baszta Grzebieniarzy – baszta w ciągu murów miejskich Krakowa, nie zachowana do dzisiejszych czasów. Baszta ta prawdopodobnie była położona pomiędzy basztami Prochową II a Przekupników, czyli w dzisiejszych czasach na zapleczu kościoła św. Krzyża.
Baszta Karczmarzy I (według Ambrożego Grabowskiego "Kęsza") – nieistniejąca już baszta obronna w obrębie murów miejskich Krakowa. Baszta stała po wschodniej stronie wylotu dzisiejszej ul. Szpitalnej w kierunku Plant. Basztę wzniesiono w 2. połowie XIV wieku w obrębie fortyfikacji miejskich.
Baszta Karczmarzy II w Krakowie – baszta wchodząca w skład murów obronnych Krakowa, która znajdowała się pomiędzy pierwszą basztą karczmarzy, a drugą basztą prochową, na tyłach kościoła św. Ducha, obecnie na tyłach Teatru im. Juliusza Słowackiego. Basztę tę nazywano Strażnicą II lub Jastrząb.
Baszta Stolarzy (znana także jako Baszta Stolarska, Baszta Powroźnicza, Baszta Stolarzy i Powroźników) – jedna z trzech, obok Cieśli oraz Pasamoników, w pełni zachowanych średniowiecznych wież miejskich murów obronnych w Krakowie. Za jej obronę odpowiedzialny był cech stolarzy oraz cech powroźników.
Baszta Pasamoników (znana także jako Baszta Szmuklerzy) – półokrągła baszta, jedna z trzech w pełni zachowanych baszt w obrębie murów miejskich w Krakowie (obok Cieśli oraz Stolarzy). Za jej obronę odpowiedzialny był cech pasamoników inaczej zwanych szmuklerzami.
Baszta Cieśli (znana także jako Baszta Ciesielska) – sześcioboczna baszta, jedna z trzech (obok Pasamoników oraz Stolarzy), w pełni zachowanych średniowiecznych wież miejskich murów obronnych w Krakowie. Za jej obronę odpowiedzialny był cech cieśli. Baszta przylega do tzw. Murów Floriańskich.
Baszta Mieczników w Krakowie (znana także jako baszta Mieczników i Mydlarzy) – baszta wchodząca w skład murów obronnych Krakowa, która powstała najprawdopodobniej po 1498, kiedy to po zbudowaniu Barbakanu w systemie obronnym miasta powstawały kolejne baszty.
Baszta Cyrulików w Krakowie − nieistniejąca już baszta w Krakowie, która położona była w ciągu murów miejskich u wylotu ul. Jagiellońskiej na Planty i u zbiegu z dzisiejszą ulicą Karola Olszewskiego.
Baszta Blacharzy w Krakowie − nieistniejąca już baszta wchodząca w skład murów miejskich. Położona była pomiędzy ulicami Gołębią a świętej Anny.
Baszta Senatorska (zwana także Lubranką) – najwyższa z trzech w pełni zachowanych baszt na wzgórzu wawelskim. Wraz z basztą Sandomierską tworzy unikatowy zespół tzw. baszt ogniowych.
Baszta Tęczyńska – baszta na Wawelu, pochodziła z XIV w.. Została zburzona przez Austriaków, była już mocno zniszczona, w 1851 r. w związku z budową murów obronnych wokół wawelskiego wzgórza. Wzgórze zostało jednym z elementów Twierdzy Kraków.
Baszta Szlachecka – baszta Wzgórza Wawelskiego, z XIV w. Część górną zrekonstruowano w 1958 r. Nazwa pochodzi od dawnej funkcji budowli-więzienia dla szlachty. Obok niej znajduje się baszta Tęczyńska (od wschodu) i baszta Kobieca (od zachodu).
Baszta Kobieca, zw. także Panieńską – baszta Wzgórza Wawelskiego, z XIV w. Część górną zrekonstruowano w 1958 r. Obok niej znajduje się baszta Szlachecka. Przyległa brama utworzona została w XVIII w. dla karet.
Baszta Złodziejska – jedna z trzech zachowanych w pełni baszt na Wawelu, położona w zachodniej części wzgórza.