Ulica Wojciecha Oczki

Ulica Wojciecha Oczki – ulica położona w warszawskiej dzielnicy Ochota.

Ulica Wojciecha Oczki – ulica położona w warszawskiej dzielnicy Ochota.

Historia

Ulica Oczki powstała w roku 1865 jako przedłużenie ulicy Wspólnej, od której w późniejszym czasie została odcięta terenem Ogrodu Pomologicznego. Obecna nazwa została nadana w roku 1921.

Pierwsza zabudową ulicy były zlokalizowane w rejonie Wspólnej, Koszykowej i Chałubińskiego drewniane zabudowania rosyjskich Koszar Artylerii, później zastąpione obiektami murowanymi. Po północnej stronie ulicy, na terenie dawnych ogrodów księży misjonarzy w roku 1898 według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego wybudowano zabudowania Szpitala Dzieciątka Jezus.

Krótko przed rokiem 1902, u zbiegu z ul. Chałubińskiego wybudowano według projektu Antoniego Jabłońskiego-Jasieńczyka gmach Collegium Anatomicum. Budynek otrzymał neobarokowy kostium i obfity wystrój rzeźbiarski. Po odzyskaniu niepodległości dawne koszary przejęło Wojsko Polskie, inne budynki – medyczne wydziały Uniwersytetu Warszawskiego, zostały w tym czasie gruntownie przebudowane. Kolejną metamorfozę zabudowa ulicy przeszła w latach 30. w roku 1933 wybudowano gmach Ambulatorium, którego autorem był Stanisław Odyniec-Dobrowolski.

W zbliżonym okresie u zbiegu z ul. Chałubińskiego wystawiono funkcjonalistyczny gmach Dowództwa Ochrony Pogranicza. Jego twórcy - Piotr Kwiek i Adam Paprocki stworzyli pięciopiętrowy gmach o narożniku licowanym klinkierem, podczas gdy ulica Oczki była wtedy wciąż ulicą brukowaną polnym kamieniem i oświetloną gazowymi latarniami. Zniszczone podczas wojny zabudowania Collegium Anatomicum odbudowano w zmienionej postaci, dokładnie zrekonstruowano jedynie zabudowania Zakładu Medycyny Sądowej.