Ulica Obornicka

Ulica Obornicka - ulica Poznania biegnąca od Winiar w kierunku północnym. Stanowi odcinek drogi krajowej nr 11. Do 1918 nosiła nazwę Chaussee v.Obornik, 1918-1939: Obornicka, 1939-1945: Obornikerstrasse, Obersalzbergerallee, od 1945: Obornicka.

Ulica Obornicka - ulica Poznania biegnąca od Winiar w kierunku północnym. Stanowi odcinek drogi krajowej nr 11. Do 1918 nosiła nazwę Chaussee v.Obornik, 1918-1939: Obornicka, 1939-1945: Obornikerstrasse, Obersalzbergerallee, od 1945: Obornicka.

Historia

Dawniej ulica Obornicka rozpoczynała się na skrzyżowaniu ulic: Pułaskiego, Armii Poznań, Winogrady. Przy budowie Trasy Niestachowskiej (w latach 70. XX w.) jej bieg został przerwany. Funkcjonowały dwie ulice o tej samej nazwie, które nie łączyły się ze sobą. Dopiero przy budowie PST skorygowano nazwy i na odcinku Pułaskiego-Serbska stała się kontynuacją istniejącej ulicy o nazwie Piątkowska.

4 lutego 1945 w domu pod numerem 123 (obecnie Piątkowska) doszło do krwawej potyczki między oddziałem radzieckim, któremu towarzyszyli polscy ochotnicy, a żołnierzami Wehrmachtu. Z 25 członków oddziału radzieckiego przy życiu pozostało tylko dwóch zdolnych do walki ludzi. Na pomoc przyszli wtedy polscy cywile w liczbie sześciu osób, tworząc drużynę bojową. Pod ogniem niemieckim z okrążenia wydostała się Helena Mroczyńska, która dotarła do pozostałych Rosjan i sprowadziła odsiecz. Wydarzenia te stały się potem kanwą sztuki telewizyjnej Dom, którą napisał Zbigniew Szumowski.

Obiekty

Od północy:

• granica z gminą Suchy Las,
• kolej obwodowa,
• wiadukt Gabriela Narutowicza,
• Wierzbak (dopływ Bogdanki),
• szkoła nr 112,
• Rondo Obornickie,
• stacja benzynowa BP.

Na całej swojej długości ulica stanowi granicę między Podolanami, a Piątkowem.