Ulica Furmańska

Ulica Furmańska w Warszawie - jedna z ulic warszawskiego Powiśla, biegnąca od ul. Karowej do ul. Bednarskiej.

Ulica Furmańska w Warszawie - jedna z ulic warszawskiego Powiśla, biegnąca od ul. Karowej do ul. Bednarskiej.

Historia

Ulica Furmańska powstała w XVII wieku jako droga biegnąca wzdłuż płynącej tędy ówcześnie Wisły. Rzeka odsunęła się od Skarpy dopiero w połowie stulecia, zaś sama Furmańska wiodła z Mariensztatu do jurydyki Stanisławów, założonej w roku 1768.

Nazwa ulicy została nadana w 1770 i nawiązuje do licznych w okolicy wozowni i stajni. Zachodnią stronę ulicy wypełniło zaplecze Kościoła Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca przy ul. Krakowskie Przedmieście; pozostała zabudowa ulicy powstała przed rokiem 1780: była to kamienica Wawrzyńca Morawskiego wystawiona u zbiegu z ul. Bednarską; do roku 1818 powstały trzy kolejne domy, jednak przy Furmańskiej przeważała zabudowa drewniana. W roku 1821 Fryderyk Albert Lessel rozbudował kamienicę Wawrzyńca Collina na Bednarskiej, wystawiając wzdłuż Furmańskiej jej nowe skrzydło, jednak była ona zdobiona dość skromnym wystrojem, jak większość obiektów w okolicy. Przed rokiem 1844 powstały jeszcze dwie kamienice, jednak po tym czasie ruch budowlany w okolicy znacznie zmalał, a część posesji przeszła w ręce Żydów. Zabudowa ulicy kilkakrotnie była niszczona wodami wielkich powodzi z lat m. in. 1884 i 1867. Pod koniec XIX wieku pojawiły się utylitarne, koszarowe czynszówki i oficyny przewyższające domy frontowe. Aż do roku 1939 Furmańska była biednym zaułkiem Powiśla zamieszkanym przez ubogą ludność.

W roku 1944 cała zabudowa została spalona; kilka domów całkowicie legło w gruzach. Ich relikty rozebrano w roku 1946, pozostawiając wolną przestrzeń i otwierając tym samym widok na Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca przy ul. Krakowskie Przedmieście.