Ulica Chocimska

Ulica Chocimska w Warszawie – jedna z ulic warszawskiego Mokotowa, biegnąca od ul. Willowej do Klonowej.

Ulica Chocimska w Warszawie – jedna z ulic warszawskiego Mokotowa, biegnąca od ul. Willowej do Klonowej.

Historia

Ulica Chocimska biegnąca pierwotnie od Pl. Unii Lubelskiej powstała około 1820 jako droga podwalna, związana z przebiegającymi w jej pobliżu Okopami Lubomirskiego. Około 1875 wał ziemny został rozrzucony, zaś dawną uliczkę podwalną wytyczono na nowo jako ulicę zwaną Langerowską od nazwiska jednego z okolicznych właścicieli ziemskich – kolonii Langerówka.

Większość parceli po nieparzystej stronie ulicy należała do osiedla Murowanka, zaś sama ulica Langerowska nie dochodziła do Pl. Unii Lubelskiej – odgradzał ją od niego pawilon Rogatki Mokotowskiej, wzniesiony w 1816.

Od 1892 fragmentem Chocimskiej biegły tory kolejki wilanowskiej; w tym okresie powstały też pierwsze zabudowania przy ulicy. Były nimi zakłady przemysłowe: fabryka broni Zeiglera oraz odlewnia metali Gwiździńskiego działająca przed 1914.

Około 1908 przy okazji poszerzania granic Warszawy ulica została wydłużona aż do ul. Humańskiej; spowodowało to ożywienie ruchu budowlanego na podmiejskim odcinku ulicy, gdzie parcele były znacznie tańsze niż w mieście.

Od 1911 przy Chocimskiej powstało kilka utylitarnych kamienic czynszowych dochodzących wysokością do sześciu kondygnacji; po 1916 cała ulica została włączona do Warszawy. Kolejne ożywienie ruchu budowlanego przypadło na lata dwudzieste XX wieku: Chocimską wydłużono ostatecznie aż do ul. Willowej; zaś przy samej ulicy powstało kilka obiektów autorstwa wybitnych architektów.

Nieistniejącą dziś kamienicę pod nr. 25 zaprojektowali Zygmunt Zyberk-Plater i Juliusz Żórawski, sławną Fabrykę Kakao, Czekolady i Cukierków Jana Fruzińskiego wzniósł Czesław Przybylski, zaś kamienicę Z. Nissona pod nr. 31 – Henryk Stifelman.

W 1925 powstał dom Stowarzyszenia Filistrów "Welecja" pod nr. 4 autorstwa Karola Jankowskiego i Franciszka Lilpopa, zaś nieco wcześniej, bo w 1922 pod nr. 24 powstało kolejne dzieło Cz. Przybylskiego – gmach mieszczący Państwowy Zakład Higieny.

W 1938 w domu przy ul. Chocimskiej 33 mieściło się Przedstawicielstwo Handlowe ZSRR, a od 1945 – Biuro Odbudowy Stolicy.

Podczas wojny zniszczeniu uległa zabudowa pomiędzy ul. Olszewską a ul. Skolimowską; w okresie powojennym rozebrano kilka budynków, mimo nierzadko niezłego stanu zachowania.

Przekształcono końcowy odcinek ulicy, odginając go od Pl. Unii Lubelskiej do ul. Klonowej, zaś po 1955 przeprowadzono nową ul. Goworka. Po tym okresie dokonano licznych zmian w wyglądzie zabudowań Chocimskiej, częściowo przez wyburzenia, częściowo - przebudowy.