

Ulica Burakowska w Warszawie – ulica na Woli i Żoliborzu biegnąca od ulicy Powązkowskiej do Krasińskiego. Składa się z dwóch, nie połączonych ze sobą, odcinków. HistoriaUlica Burakowska powstała jako droga do wsi Buraków, założonej pod koniec XIV wieku między Wawrzyszewem, Marymontem a Powązkami. Po roku 1770 znalazła się poza linią Okopów Lubomirskiego, do Warszawy przyłączono jednak odcinek do ul. Piaskowej i pod koniec XVIII wieku uregulowano wraz z fragmentem ul. Powązkowskiej. Około roku 1818 tereny po zachodniej stronie ulicy zajęto na obóz letni dywizji piechoty Wojska Polskiego, po roku 1831 mieściły się tam koszary wojsk rosyjskich. W roku 1875 Burakowską przecięły tory Kolei Obwodowej, redukując jej rolę do funkcji lokalnej uliczki; jedynie północny odcinek biegnący wzdłuż obozu wojskowego stał się drogą wojskową o większym znaczeniu. Początek wieku XX przyniósł powstanie w okolicy licznych fabryczek, należących przeważnie do Żydów. Wyróżniała się wśród nich Fabryka Koronek Szymona Landaua pod nr. 5/7, oraz zakłady chemiczne Ege B. Soborskiego, które rozpoczęły działalność po roku 1920. Mimo industrializacji okolicy w okresie międzywojennym na Burakowskiej nie było wodociągu ani kanalizacji; dopiero po roku 1918 pojawiły się urbanistyczne koncepcje na dalszy rozwój ulicy. Planowano przedłużenie Burakowskiej aż do ul. Włościańskiej, i dalej przez Słodowiec do zbiegu ulic Kasprowicza, Żeromskiego i Marymonckiej. Ograniczałaby ona ulice wachlarzowo odchodzące na osi Al. Wojska Polskiego od Pl. Grunwaldzkiego. Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległa cała zabudowa drewniana ulicy oraz kilka fabryk; część zabudowy rozebrano po roku 1945. Dzisiejszy przebiegDziś Burakowska po odejściu na północ od ul. Powązkowskiej, skręca przed torami kolejowymi na wschód i biegnie pod Aleją Jana Pawła II przez kolejne ronda, okrążając centrum handlowe Arkadia. Północna część ul. Burakowskiej zaczyna się przy ul. Rydygiera, po północnej stronie torów i dochodzi do ul. Krasińskiego |