Muzeum św. Maksymiliana

Muzeum św. Maksymiliana (Był człowiek) – muzeum na terenie klasztoru Niepokalanów, otwarte dla zwiedzających w sierpniu 1998 r. Poświęcone jest życiu i pracy o. Maksymiliana Kolbego, działalności Niepokalanowa, założonego przez niego w 1927 r. oraz misjom franciszkańskim na całym świecie.

Muzeum św. Maksymiliana (Był człowiek) – muzeum na terenie klasztoru Niepokalanów, otwarte dla zwiedzających w sierpniu 1998 r. Poświęcone jest życiu i pracy o. Maksymiliana Kolbego, działalności Niepokalanowa, założonego przez niego w 1927 r. oraz misjom franciszkańskim na całym świecie.

Powstanie Muzeum

Muzeum zostało urządzone w jednym z przedwojennych budynków Niepokalanowa, gdzie wcześniej znajdowały się pralnia i stolarnia. Dedykowano je św. o. Maksymilianowi Kolbemu, który w obozie w Auschwitz ofiarował życie za jednego ze współwięźniów. Myślą wiodącą po ekspozycji jest hasło "Był człowiek".

Otwarcia i poświęcenia części historycznej i kolbiańskiej muzeum dokonał kard. Józef Glemp w dniu 6 sierpnia 1998 r. Przy tej okazji wyraził nadzieję, że nowa wystawa będzie "solidną katechezą", ukazującą zwiedzającym najkrótszą drogę do Boga. Nieco później, 20 września 1998 r., muzeum zostało powiększone o trzecią część - misyjną, której poświęcenia dokonał bp Jan Wilk - franciszkański biskup-misjonarz pracujący w Brazylii.

Zamieszczone eksponaty, fotografie z objaśnieniami i inne pamiątki prezentują życie i działalność założyciela klasztoru oraz rozwój samego Niepokalanowa. Ekspozycje, zgromadzone w trzech salach, przygotowali pracownicy z Muzeum Miasta Pabianic. Wystawa czynna jest codziennie w godz. od 8.00 do 18.00.

Ekspozycje

W pierwszej sali, przypominającej historię klasztoru, wita odwiedzających figura św. Maksymiliana, wykonana z brązu przez włoskiego rzeźbiarza Roberto Joppolo z Viterbo. Figura została poświęcona w czasie uroczystości kanonizacyjnych w październiku 1982 r. przez papieża Jana Pawła II.

W części drugiej można zapoznać się z życiem św. Maksymiliana Kolbego - zaczynając od dzieciństwa, przez młodość i studia, aż po jego działalność w Polsce i w Japonii na polu wydawniczym i misyjnym. Zamieszczone reprodukcje przedwojennych fotografii z podpisami pokazują także, jak krok po kroku powstawał i funkcjonował wielki klasztor-wydawnictwo, zwany Niepokalanowem.

Trzecia, ostatnia sala prezentuje eksponaty z misji franciszkańskich (Japonia, Brazylia, Zambia, Peru, Kenia, Tanzania), przywiezione w większości przez pracujących tam misjonarzy. Są tu również pamiątki, ukazujące sławę pośmiertną oraz ogłoszenie świętym Męczennika z obozu w Auschwitz.

Do obiektów, cieszących się dużym zainteresowaniem odwiedzających, należą zasuszone piranie, skóry z węża oraz misternie wykonane paschał i krzyż (dary gdańskiej pielgrzymki wspólnot trzeźwościowych). Nietypowe pochodzenie mają dwa spośród zgromadzonych obrazów: obraz św. Maksymiliana wykonano ze znaczków pocztowych, natomiast obraz Matki Bożej utkany jest z ziaren zboża.