

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Antoniego z Padwy w Milejowie — kościół parafialny rzymskokatolickiej parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Milejowie. Został ufundowany przez rodzinę Rostworowskich. HistoriaStarania o kościół na terenie Milejowa zaczęły się wraz z początkiem XIX wieku, a podjęła je jako pierwsza Helena z Suffczyńskich Chrapowicka. Ponieważ jednak umarła przed zrealizowaniem dzieła, inicjatywę przejęli Stanisław i Antoni hrabiowie Rostworowscy. Kościół w Milejowie był budowany w latach 1855 — 1859, a jego architektem był Konstanty Hendiger z Krasnegostawu. Świątynia została konsekrowana przez bpa Walentego Baranowskiego dnia 2 października 1859 roku. W zakrystii znajduje się także akt konsekracji kościoła. W latach 1990 — 1996 staraniem proboszcza, ks. Jana Kalinowskiego, i parafian rozbudowano kościół. Zgodnie z ówczesnym rozplanowaniem kościoła nowa część stanowiła nawę główną, stara prezbiterium, a dawny ołtarz główny kaplicę Najświętszego Sakramentu. W 2006 w nowej części umieszczono kamienny ołtarz, i odtąd prezbiterium znajduje się w tejże części. W kościele znajduje się wiele dóbr kulturalnych, np. ikona NMP Milejowskiej, zwanej też Serdeczną, rzeźba św. Antoniego z Padwy datowana na XVIII wiek, zabytkowy prospekt organowy i chór, kuty żyrandol, chrzcielnica z początku XX wieku, trzy zabytkowe witraże („św. Antoni Padewski”, „św. Wiktor” i „Marya Królowa Korony Polskiej”), dawny klasycystyczny, zawierający elementy barokowe ołtarz główny oraz bardzo liczne zabytkowe obrazy (najstarszy pochodzący z XV lub XVI wieku). Ważniejsze wydarzenia z historii kościoła
ArchitekturaKościół zbudowany jest w stylu eklektycznym, a od zewnątrz najbardziej zauważalny jest styl neoromański. Świątynia ma wieżę, która jest połączeniem niemal niedających odróżnić się w niej stylów neoromańskiego i neogotyckiego. Dawny ołtarz główny, podobnie jak ambona, chór i prospekt organowy, jest stworzony w stylu klasycystycznym z pojedynczymi elementami barokowymi. Okna starego kościoła są utrzymane w neoromanizmie. Dodatkowo, stara część kościoła ma bardzo dobrą akustykę. SklepienieNa suficie kościoła znajdują się malowidła — „Przymierze z Bogiem”, autorstwa prawdopodobnie braci Ferdynanda i Ludwika Ludwigów, w starej części, a w nowej pośrodku kopia obrazu „Dwie Trójce”, którą otaczają przedstawienia czterech ewangelistów. W 2012 roku między ścianami i sufitem ówczesny proboszcz umieścił ozdobny gzyms wewnętrzny. OrganyPierwsze organy w kościele zbudowała warszawska firma Mateusza Mielczarskiego, a staraniem ks. kan. Andrzeja Juźki odrestaurowano je oraz sprowadzono nowe piszczałki z Holandii. Instrument ma jeden manuał i dziesięć głosów. DzwonnicaDzwonnica była budowana razem z kościołem, w tym samym stylu. Ma trzy arkady, w których mieszczą się dzwony. Sama dzwonnica ma za sobą także pomieszczenie (jeden budynek), w którym niegdyś była sala katechetyczna. Do 1915 roku wisiały w arkadach dzwony: „Józef”, „Stanisław” i „Antoni”, które zostały zrabowane podczas I wojny światowej przez okupanta austriackiego. Nowe dzwony zostały również zdjęte podczas II wojny światowej przez Niemców. W roku 1946 ufundowano dzwon „Maryja” (odnowiony w 2016 roku) jako wotum za przeżycie wojny przez milejowian, a w 1999 roku poświęcono dwa nowe: „Jan Paweł II” i „Św. Antoni”. Od początków istnienia parafii stosowana była także sygnaturka — pochodzi ona jeszcze z dawnej cerkwi prawosławnej lub greckokatolickiej, o czym świadczą staroruskie napisy na niej. Została ona odnaleziona i odnowiona w 2015 roku, a od odpustu św. Antoniego (19 czerwca) w 2016 roku bije na pięć minut przed każdą Mszą i o godzinie 15:00, wzywając do koronki do Miłosierdzia Bożego. Krypty kościołaPod starą częścią kościoła znajdują się krypty ze szczątkami fundatorów kościoła oraz rodziny Rostworowskich. Pochowani w kryptach
|